Week 11

Maandag
Jemig, ik kan er niet bij hoe de tijd voorbij vliegt. We zijn alweer op de helft van onze stage! Deze week krijgen we onze tussentijdse beoordeling en vanaf 6 mei krijgen we een andere stage begeleidster omdat Hermien ermee stopt. Erg jammer, ik kan het goed vinden met Hermien en vind haar manier van begeleiden erg prettig. We wisten al wel een tijdje dat ze zou stoppen, alleen nog niet vanaf wanneer. Ik snap Hermien wel, ze heeft zoveel taken dat het onmenselijk lijkt. En daarbij heeft ze ook nog een jong kind dat ze opvoed. Begrijpelijk maar wel heel erg jammer.
Support group ging goed vandaag, alleen in tegenstelling tot vorige week waren er nu bijna geen vrouwen. Dit maakte dat onze planning in de soep liep, we hadden ze namelijk een huiswerkopdracht gegeven die we uitgebreid wilden bespreken wat nu niet meer ging. Wel hebben we uiteindelijk gezellig/goed gepraat. Ze wilden veel van ons weten maar waren eigenlijk allemaal ook ontzettend dankbaar dat wij hier zijn en hun willen helpen. Erg mooi en ontroerend.
Counseling ging ook goed, kon wel goed merken dat de vrouw een moeilijke week had gehad en dat er veel emoties haar hoog zaten. Ze moest meerdere keren huilen en leek het moeilijk te vinden om te praten over wat haar dwarszat. Het is wel erg mooi dat ze achteraf zei dat ze me heel dankbaar is omdat ik haar ‘help’ en naar haar luister, hoewel ik zelf het idee heb dat ik bijzonder weinig doe/kan doen. Toch vind ik dit een ontzettend mooie vrouw, ze is zo puur en lijkt altijd te willen dat anderen zich goed voelen. Ze geeft ook ontzettend veel complimenten, wat ik zelf nogal wennen vind, maar wat je wel goed doet. Ik vind het echt fijn dat ik met haar counseling mag doen, ik hoop dat ik binnenkort nog meer vrouwen krijg om counseling mee te doen.
Mijn buik krampt nog wel en mijn energie niveau is ook nog lang niet op peil, maar ik ben in elk geval weer 100% positief ingesteld. Zit nu mijn eigen feestje te maken, lekker muziek hard aan en gek doen, heerlijk! Heb van Mich een hele lieve, zachte, schattige lammetjes kruik gekregen. Ik heb hem Snuggels Kebabje genoemd en we zijn vanaf nu onafscheidelijk. Maar goed, ik ga mijn feestje voortzetten, Queen roept me.

Dinsdag, Tussen evaluatie
Gisteren helemaal vergeten op te schrijven. De bussen staken dus we moeten nu weer mini taxi’s gebruiken. Erg grappig, de schreeuwer van vanochtend herkende ons nog van de dag ervoor. Dikke prima dus. Hoewel het goed opletten is dat ze niet teveel geld van je nemen, je moet echt opletten of je genoeg wisselgeld terug krijgt en ja, dat is omdat je blank bent.
Goed nieuws, hoewel het meisje waarmee ik Kids Skills doe uit het centrum verhuisd (haar moeder heeft besloten dat ze liever bij haar moeder als in het centrum woont), kan ik mijn programma met haar voortzetten. Haar moeder is bereid haar elke dinsdag naar het centrum te brengen hiervoor. Ik gelukkig, meisje minstens zo gelukkig (het is zo’n lieverd!) en de moeder ook gelukkig. Helemaal super dus! Ook hebben Diek en ik vandaag de tussen beoordeling met Hermien gehad. Komt er eigenlijk op neer dat je eerst een formulier invult waarop je jezelf scoort en dat zij daarna jou scoort. Ze was heel erg positief, wat ik deels had verwacht omdat het goed gaat en ze geen kritiek heeft geuit tot dusver, maar wat ook wel verrassend was omdat ze waarschuwde dat ze heel open ging zijn. Ik vind het wel erg fijn om te horen, echt even een boost voor mijn zelfvertrouwen.
Mijn volgende doel is om een training op te zetten over de DESC methode. Een methode die we op school hebben geleerd en die als doel heeft om assertief op de juiste manier te zijn. Zelf vind ik het een geweldige methode en voor de vrouwen zou het goed zijn om te leren hoe ze nee kunnen zeggen of iets kunnen aangeven zonder elkaar de haren uit de kop te trekken. Ik hoop deze training volgende week te kunnen starten, ben erg benieuwd hoe de vrouwen erop gaan reageren.
Toen ik thuis kwam lag er tot mijn verrassing een kaartje voor me klaar vanuit Borger van Janny en Johan. Zo ontzettend lief! Ik blijf het onwijs leuk vinden om post te krijgen en te sturen. Bedankt daarvoor allemaal!

Woensdag, Metallica
Stage ging goed vandaag, vanochtend crèche dienst gedraaid en ben op tijd naar huis gegaan omdat Mich en ik naar Metallica in Belville gingen. Dus toen ik thuis kwam snel omgekleed en daarna zijn we in de trein gesprongen. Uiteraard wisten we beiden niet hoe we bij het concertgebouw kwamen, maar na wat rondvragen is het toch gelukt er met de mini taxi te komen. Na lekker wat te eten zijn we heen gegaan. Na ongeveer twee uur in de rij te staan (echt jonge, wat een rij, kwam geen eind aan!!), en wat gesprekken hier en daar, waren we dan eindelijk binnen. Net op tijd want het voorprogramma startte net. Het voorprogramma was een Afrikaanse band die ik al eerder had gezien op Ramfest. Ze zijn wel leuk, maar meezingen als ze zo snel Afrikaans zingen is toch wel erg lastig. Detail: vooraan was een Golden Circle, deze mensen stonden helemaal vooraan tegen het podium, daarachter stond een hek en daar stonden wij. Vooraan dit hek stonden twee hele, maar dan ook echt hele, kleine vrouwtjes (moeder en dochter redhead), die continu aan het vechten waren. Was het niet met hun buren dan was het wel met elkaar. Vooral de moeder was erg agressief, wat een vreemde vrouw. Waarschijnlijk al zo onder invloed dat ze niet wist waar ze mee bezig was want ze daagde letterlijk een vrouw van 200 kilo+ uit die haar met één vinger nog zou kunnen vermorzelen. Afijn, zodra Metallica op kwam was het feesten geblazen. Wat een goede band en wat een show! Het was echt heel erg mooi en leuk. Voor mij was het mooiste moment toen Nothing Else Matters kwam (die kent iedereen wel en als je hem niet kent ga dan NU op youtube.com en zoek hem op), op Rock im Park (een festival in Duitsland waar we vorig jaar waren) hadden Mich en ik afgesproken om te schuifelen als dit nummer kwam. Maar omdat Mich drinken aan het halen was en ons niet kon vinden, is dit toen niet gebeurd. Nu stond Mich wel bij mij en hebben we eindelijk geschuifeld op dit nummer. Ik denk dat ik mede daarom zo gek op Mich ben, het maakt hem net zo weinig uit als ik dat het er wellicht mal uitziet (iets wat ik nu pas bedenk nu ik het opschrijf) om te schuifelen bij een Metal concert hahaha. We hebben onder het wachten en tijdens het concert ook wat nieuwe vrienden gemaakt, nummers uitgewisseld en afgesproken binnenkort naar een Metal café bij ons in de buurt te gaan. Ook hebben we nog twee jongens gezien van de groep jongens waarmee we waren op Ramfest. Toen het klaar was, was onze taxi er ook net. We hebben nu een aantal vaste taxi chauffeurs waarmee we graag reizen en deze is er eentje van. Hij heet Paddington, wat hem al leuk maakt, heeft een vlotte babbel en hij zit niet bij een bedrijf dus is het mooi goedkoop. Al met al een heel erg geslaagd concert.

Donderdag, Nieuwe huisgenoten
Vandaag weer een dagje vrij en met heel wat geluk waren Mich en Carla ook vrij. Een gezellige boel dus. Eerst niet zoveel gedaan, in de tuin gezeten, naar de Pick n Pay (supermarkt) en wat lezen. In de loop van de middag kwamen er twee nieuwe meisjes, ons was verteld dat ze Amerikaans waren, maar het zijn twee Nederlandse meisjes. Aan de ene kant jammer omdat het me wel leuk leek om van verschillende culturen wat mee te krijgen, aan de andere kant wel fijn omdat ik de Amerikanen die ik ken wel leuk maar wel heel Amerikaans vind. Niet dat daar iets mis mee is, maar ik ervaar het soms als over the top en vind dat wel leuk, maar dan wel als ik daarna naar huis kan gaan. Deze twee meiden, Sharon en Anna-Marie doen allebei fysiotherapie en zijn er voor maar drie maanden. De eerste indruk is dat ze wel aardig zijn en dat het wel goed komt. Wel wennen omdat je met zijn zessen net een soort ritme en alles had opgebouwd, maar goed, nieuwe uitdaging hoort erbij. ’s Avonds lekker in de tuin gezeten met een wijntje, helaas haakte iedereen al vroeg af dus was het uiteindelijk weer Mir, Car en ik. Is ook niet erg, wij vermaken ons wel.

Vrijdag, Braaien
Vandaag weer naar stage, vanochtend in de crèche gewerkt, erg druk maar wel leuk. Er zijn twee nieuwe jongetjes die alleen Koza (een Afrikaanse taal met het klakken van de tong en het smakken van je lippen erin) spreken. Erg lastig dus om ze te disciplineren (Wat hard nodig is). Alleen het oudste jongetje was er vandaag maar jeetje, wat een handvol zeg! Hij slaat, schreeuwt constant, gooit met spullen, slaat met speelgoed op ander speelgoed, daagt je uit, lacht je in je gezicht uit, wil niet slapen wanneer het hier tijd voor is, maar is dan wel weer ontzettend blij om je te zien en geeft je dan ook meteen een dikke knuffel. Ik probeer hem te leren wat wel en niet mag door hem aan te moedigen als hij speelt zoals het hoort en in de hoek te zetten als hij iets doet wat niet mag (wel na een waarschuwing). Hierop begint hij dan heel hard te huilen wat minstens 10 minuten aanhoud. Hierna heb ik een gesprekje met hem (Waarvan ik niet weet wat hij ervan snapt) en na een ‘sorry’ van zijn kant mag hij weer weg. Erg Suppernanny allemaal, ik hoop maar dat het gaat werken.
’s Avonds hebben we met het hele huis gebraait. Ik heb voor mezelf een pizza besteld omdat het niets voor mij is als vegetariër. Plus dat ik mezelf al de hele week een pizza had beloofd als ik goed zou eten en niet meer ziek zou zijn. Nadeel is dat de verloren kilo’s er wel weer aanzitten, maar die verlies ik liever op een gezonde manier dus dat komt wel goed. Het was erg gezellig, Mir en Car hadden een braai op de kop getikt voor 160 rand, wat minder dan 16 euro is. Mich had het idee om de kip die hij over had naar de zwervers onder de subway te brengen. We weten dat een jong stelletje hier regelmatig zit. Carla loopt elke dag onder deze subway door om thuis te komen vanuit stage en wij lopen hier doorheen als we naar Observatory (plaats naast de onze waar de bars e.d. zijn) of de Pick n Pay lopen. We zien ze dus regelmatig en hebben ze wel vaker wat gegeven. Het is ook maar twee minuten lopen, dus waarom ook niet? Het meisje was er erg blij mee en verrast dat ze alle kip mocht hebben en niet maar één stukje. Het zag er bij hun wel erg gezellig uit, ze hadden een vuur gemaakt en zaten daarbij. Mich en ik hebben dan ook besloten om de volgende keer te vragen of we erbij mogen komen zitten.

Zaterdag, Claremont & Signal Hill
Vanochtend een dip, ik werd wakker en had zo’n behoefte aan Brink, mijn beste vriendin. Ik wilde zo graag even met haar praten, lachen, knuffelen en gewoon bij haar zijn. En daarnaast miste ik mijn ouders en gewoon thuis zijn. Naar beneden lopen in het weekend, mam een dvd aan en aan het strijken, pap buiten aan het rommelen met de kat en hond bij hem, Rich en Ireen op de bank de dvd van mam kijken en als het echt perfect is dan Mich en Steef er ook bij. Ja, dat miste ik echt even. Gelukkig was mam op Skype en mocht ik Car haar kamer gebruiken zodat we wat privacy hadden. Echt heel fijn om mam te spreken en om zolang te kletsen. Zo vertrouwt en zo fijn. Was echt precies waar ik op dat moment behoefte aan had.
Hierna zijn Carla, Miriam, Dieke en ik naar Claremont gegaan. Mijn stage begeleidster is er volgende week voor het laatst dus had ik bedacht dat het leuk zou zijn om als vrijwilligers en stagiaires een cadeaubon van Naartjie te kopen. Dit is een babywinkel waar ze spullen voor Kate (haar dochter) koopt. En tja, toch maar de jurk opgehaald waar ik lang over twijfelde maar die ik moest kopen van mam. Het was wel gezellig, hoewel ik moet toegeven dat ik inmiddels Claremont wel een beetje heb gezien. Toen we thuiskwamen hebben we ons snel omgekleed om vervolgens met het hele huis naar Signal Hill te gaan. Dit is de berg waar wij ook vanaf zijn gegaan met paragliden. Je kunt vanaf hier heel mooi de zonsondergang in de zee zien. Alleen was het hier zo mistig, je zat letterlijk in een wolk. Dus zijn we een stukje naar onder gegaan waar het iets beter was. We hebben allemaal wat eten en drinken meegenomen en er heerlijk gepicknickt. Het uitzicht was ontzettend mooi, op de foto’s is het mooi maar in het echt is het nog veel magischer. Het was wel jammer dat we de zon alleen achter een wolk konden zien gaan en niet in de zee zien verdwijnen. Desalniettemin (wat een heerlijk woord vind ik dat) was het uitzicht geweldig en hebben we een ontzettend gezellige tijd gehad. Eigenlijk wilden we niet weg, maar het werd toch iets kouder. Miriam, Carla en ik zijn nog de stad in gegaan. Op zoek naar een bar kwamen we een Afrikaans stel tegen waar we de weg aan vroegen. Ze nodigden ons uit om wat met hun te drinken in een bar. Het was erg gezellig, wat een indrukwekkende mensen. Beiden kwamen ze uit –verschillende- townships en vertelden daar open over. Ook vertelde het meisje open over de dood van haar ouders en kleine broertje. Pfff indrukwekkend hoor, echt kippenvel. Ik vind het zo ongelofelijk dapper en knap dat iemand zo open kan praten over zulke dingen. Later aan de bar kwam ik nog aan de praat met een andere jongen, ene Max. Ook hij vertelde over zijn overleden moeder. Eigenlijk was de boodschap van zowel het meisje, Oink ofzo, en deze jongen hetzelfde;; Knijp jezelf in je handjes dat je degenen van wie je het meeste houd nog om je heen hebt en geniet van elke dag! Elke! Dag! Ik vind het ongelofelijk dat mensen zo positief kunnen blijven en deze houding hebben wanneer ze door zo’n hel zijn gegaan maar zie wel wat ik er van kan leren en dat ik er van moet leren. Het meest bizarre was dat het meisje op dezelfde dag jarig is als ik. Het voelde ergens alsof ik haar moest ontmoeten ofzo, hoewel dat wellicht wat zweverig klinkt.
Na afloop hebben we met zijn drietjes nog wat gedronken in de tuin en toen Mir ging slapen hebben Car en ik nog heel lang gekletst. Wat een mooi mens, ze koopt dekens voor zwervers die ze dagelijks ziet, is ontroerd wanneer mensen vriendelijk tegen haar zijn en spreekt uit dat ze blij met je is. Daarnaast heb je Mir, altijd eerlijk en echt een evenwichtig persoon. Ze pakt haar eigen momenten, waar ik veel respect voor heb en nog wat van kan leren. Ja, dit zijn echt twee meiden waar ik veel respect voor heb en ontzettend gek op ben.

Zondag
Vandaag bijzonder weinig gedaan. Begonnen met opruimen, de keuken schoonmaken, de afwas doen en ontbijt voor Mich en mij maken. Daarna vrij lui film gekeken. ’s Avonds met Mich naar een bar/kroeg/restaurant achtig iets geweest waar we wel vaker heen gaan. Hier hebben we cocktails gedronken waarna we verder zijn gegaan naar een andere kroeg. Hier was stand up comedy, erg leuk en grappig. Vooral erg leuk dat Mich zo nodig helemaal vooraan moest zitten. De eerste comedian moest me al meteen hebben. Hoewel dat vrij positief was, kreeg een compliment over mijn ogen en daarna wilde hij weten hoe ik heette en wat ik in Afrika doe. Hij baalde omdat hij vond dat hij geen grapjes kon maken over mijn stage en terecht haha. Het was echt heel erg leuk en heb met volle teugen genoten. Nu lekker slapen en dan morgen weer knallen op stage.