Week 12

Maandag, Nin jitsu
Vanochtend heel vreemd wakker geworden, op de één of andere manier ging ook alles fout. Ik viel half uit bed, liet de stoel vallen terwijl ik heel zachtjes wilde doen en ik vergat bijna geld voor de taxi. De bussen staken nog steeds dus gaan we nog steeds met de mini taxi heen. Vanochtend zaten we in eentje die bijna uit elkaar viel. De geluiden die dat ding maakte was nou niet echt een geluid wat je vertrouwen geeft. Ik was dan ook blij verrast toen we uitstapten voor onze stage zonder te hoeven duwen. De dag ging echt ontzettend snel voorbij. Eerst was er cliënt review, waar we alle cliënten bespreken. Toen was er support group, waar dit keer helaas maar vier vrouwen waren. Wel werd het duidelijk dat de vrouwen er veel behoefte aan hebben om meer skills te leren die ze in een eventuele baan kunnen gebruiken. Ik zit dus al druk te denken hoe ik ze hierbij kan helpen, een leuke uitdaging dacht ik zo!
Vanmiddag eindelijk het rewarding system gestart in de crèche. Hoewel de kinderen de grootste moeite hadden stil te zijn en te luisteren, en ik de grootste moeite had om geduld te blijven hebben, vonden ze het toch ontzettend leuk toen ze sterren achter hun naam mochten plakken. De regels voor deze week zijn simpel; na de lunch naar de wc gaan is één ster, doortrekken en je handen wassen is nog een ster. Simpel, maar wel nodig aangezien er regelmatig in de bosjes of zandbak wordt geplast.
Aan het einde van de dag nog een counseling sessie. Op aanrader van Iza (een meisje dat hier ook stage loopt en waar ik het goed mee kan vinden, echt een schat van een meid), heb ik met mijn cliënte een brief geschreven. Deze brief mocht ze richten aan wie ze wilde en mocht/moest gaan over dingen die ze niet in het echt durfde te zeggen, of die ze niet kan zeggen omdat ze te onbeschoft zijn of wat dan ook. Zij besloot het aan haar kinderen te richten. Twee van haar vier kinderen hebben er veel moeite mee dat ze in het centre woont en aan hen liet ze weten dat het nu tijd voor zichzelf was en dat ze aan zichzelf moest werken. Erg dapper en indrukwekkend. Een goede oefening die ik zelf ook maar eens moet uitvoeren.
Na het eten was het tijd voor Nin Jitsu, helaas dit keer zonder Car aangezien die zich nog niet helemaal fit voelt. Het was een leuke les, maar wel heel pittig. We moesten weer iemand over onze buik laten lopen en tijdens de warming up onder andere iemand in je buik laten slaan. Ik stond tegenover een jongen die me zo hard sloeg dat ik bijna naar achter stapte. Maar goed, stop roepen wilde ik niet en ik weet dat het erbij hoort. Uiteindelijk wordt je harder en voel je het veel minder. Nu heb ik wel ongelofelijke spierpijn in mijn buik, armen en benen. Wordt morgen dus nog leuk ;) Het grappige is dat er vandaag een jongen was die ik één keer eerder heb gezien bij Nin Jitsu. De vorige keer dat ik hem zag kwam hij me zo ontzettend bekend voor, alleen wilde ik niet vragen of ik hem niet ergens van kende omdat ik dat zo ‘not done’ vind. Aangezien dat een nogal slechte pick up line is. Nu begon hij tegen mij dat hij me kende. We hebben blijkbaar (dus daar kende ik hem van!!) pool gespeeld in één van de eerste weken dat ik hier was. Echt zo toevallig dat ik hem nu hier weer tegenkom!
Na Nin Jitsu nog even in de tuin gezeten, Jelmer en Simone (ons vorige huisgenootje) waren op bezoek. Zo leuk om te zien, die twee zijn helemaal in love en happy met elkaar. Omdat ik moe ben en morgen er een feest in de stad is ter ere van Queens day, ben ik op tijd afgehaakt. Ik kruip nu dan ook lekker tegen Snuggels Kebabje en Mich aan en ga snel slapen. Morgen hopelijk weer Kids Skills, ik hoop heel hard dat de moeder van mijn cliënte haar langsbrengt!

Dinsdag
Niet zo’n fijne dag vandaag, slecht geslapen en vergeten de oplader van mijn laptop mee te brengen, terwijl ik de hele dag met school bezig wilde. Gelukkig had Iza (collega en heel lief meisje) eentje bij zich die ik kon lenen. De dag vloog voorbij, ik heb het druk gehad met een verslag typen, van hot naar her rennen om anderen te helpen en met afscheid nemen. Vandaag vertrokken er weer twee vrouwen uit het centrum. Gelukkig hebben beiden goede nieuwe huizen en gaan ze niet terug naar hun exen (vaak de reden dat ze in het centre terecht zijn gekomen). Toch blijf ik dit erg moeilijk vinden. Twee vrouwen weg betekend ook drie kinderen weg, drie kinderen waarmee ik het goed kon vinden en afscheid nemen is niet mijn ding. Natuurlijk weet ik dat dit beter is en objectief bekeken ben ik heel blij voor ze, alleen is er ook het persoonlijke deel. Afscheid nemen is echt iets wat ik moet leren. Wat wel heel mooi was vandaag, was dat Dorothea (collega) me vroeg of ik de vrouwen bij langs wilde gaan om te inventariseren wie een baan wil. Ze heeft namelijk mogelijk een werkplek gevonden voor een nog onbekend aantal vrouwen. Heerlijk om die gelukkige gezichten van de vrouwen te zien, bijna iedereen wilde op de lijst voor de baan. Helaas mijn cliënte niet omdat ze dat specifieke werk niet ‘haar ding’ vind. Ik snap haar wel, zelf voelde ik me in de zomer ook te goed om achter een kassa te gaan staan omdat ik vind dat ik niet heb gestudeerd om zoiets te doen (sorry als ik hierin heel respectloos overkom, absoluut niet zo bedoeld), maar toch.. Als je in een centre zit en wilt werken aan je toekomst, kun je dan niet beter alle mogelijkheden aangrijpen? Maar goed, niet mijn positie om daar iets van te zeggen of te denken.
Helaas kwam het meisje met wie ik Kids Skills deed niet opdagen. Een ontzettende teleurstelling waar ik het wel moeilijk mee heb. Ik ben bezorgd om het meisje, haar moeder en broertje. Gaat het goed met hen? Waren ze het vergeten? Wil ze niet meer komen? Tja, dit moet ik toch even laten zinken en een plaatsje zien te geven.
’s Avonds was het tijd voor het koningen feest! Er was één bar in Long Street (een hele lange straat –je verwacht niet- met veel winkels en uitgaansmogelijkheden), waar dit feest werd gehouden. Werkelijk waar VERSCHRIKKELIJK! Wat een vreselijke muziek en wat een hoop Nederlanders. Hoezo, het is bijzonder als je op stage in Kaapstad gaat als Nederlander? Er zat dus maar één ding op;; dapper een paar biertjes drinken. Ik weet het, dit wordt afgekeurd door de volwassen lezers, maar geloof me, het was dat of gillend wegrennen en dat is nou ook niet bepaald slim om te doen in Kaapstad. Ach, we hebben veel pret gehad en na een poosje zijn we naar een andere bar gegaan waar de muziek een stuk beter was. Al met al was het een hele geslaagde avond en leuk om met alle huisgenoten wat te ondernemen. Wel jammer dat Car, Mich, Mir en ik overbleven en de rest eerder naar huis gingen. Maar goed, verschil moet er wezen.

Woensdag, Canalwalk
Vandaag eerst uitgeslapen, het is de dag van de arbeid dus een vrije dag. Wat lekker tegenstrijdig klinkt, maar goed, mij hoor je niet klagen. Samen met Mich ben ik naar Canalwalk gegaan, daar is een gigantisch shopping centre waar je gegarandeerd in verdwaald als je Marieke Veen heet. Voor de verandering hadden we een taxi chauffeuse, of wat er voor door moest gaan. Erg vrouwelijk was ze niet en vriendelijk al even min. Ze deed me voornamelijk denken aan de brede, kortharige, ontzettend sterke, vrouw uit Game of Thrones. Voor degenen die het kijken, het is die vrouw die de kerel probeert te beschermen waarvan de hand is afgehakt. Maar goed, binnen no time had Mich al een discussie met haar. Hij vroeg namelijk of de meter aan mocht en oejoejoejoejjjjj, dat vroeg hij pas nadat we onze straat al uit waren gereden en dat kon natuurlijk niet want dat was te laat. En daarbij was er een vast bedrag via de telefoon afgesproken dus kon het niet veranderd worden. Een gezellige rit volgde. Toen we op plaats van bestemming waren bleek het 107 rand te kosten, in plaats van de 150 die ze ons wilden laten betalen. Mich –held die hij is- ging dus in discussie met de vrouw. Ik piste bijna in mijn broek van het lachen, heerlijk om twee koppige mensen te zien die beiden hun gelijk willen halen. Uiteindelijk heeft Mich het bedrag met heel veel tegenzin betaald. Na wat shoppen hebben we lekker geluncht. Een pizza was het plan, maar man o man wat zat ik vol na deze pizza! Ik dacht dat een large wat kleiner was (Zo leek het op het plaatje) dus ik dacht;; ‘ooh dan doe ik die wel, kost toch bijna niets meer dan die andere’. Gevolg; de rest van de dag geen honger meer, ook prima natuurlijk. Ik heb een jurkje voor de bruiloft gevonden! In één winkel heb ik drie jurkjes aangepast en deze vonden we – de verkoopster, Mich en ik- het mooiste. Ik ben er helemaal gelukkig mee en voel me echt mooi in dit jurkje, net een prinses zoals Mich het zegt hahaha. Hoewel ik wel moet toegeven dat de andere jurk, een langere met een geweldige rug, blijft knagen. Die was toch ook wel ontzettend mooi! Alleen vonden we de kleur van deze wat mooier en deze is wat vlotter. Ik ga niet teveel verklappen want dan is het op de bruiloft niet leuk meer. Op de terugweg zijn we met Paddington, onze vaste taxi chauffeur, meegereden. ’s Avonds natuurlijk iedereen de jurk geshowd en film met Mich gekeken. Niet zoveel gedaan dus, maar wel gezellig gehad. Morgen een training geven aan de vrouwen over hoe ze op een juiste manier assertief kunnen zijn. Erg veel zin in en erg benieuwd hoe het gaat.