Week 12, Vervolg

Donderdag, training en drugs
Wat een helse dag vandaag, ben er nog boos van. Vanochtend waren we weer veelte vroeg op stage, zijn we altijd wel, maar nu we met de mini taxi’s moeten zijn we er nog eerder. Geen probleem, dan kunnen we nog mooi even mail checken e.d. Hierna hebben we een training gegeven over de DESC methode, een methode die je leert hoe je assertief kunt zijn zonder ruzie te krijgen of iemand te kwetsen. Hard nodig in het centre. Er waren negen vrouwen, wat een ontzettend goede opkomst is. De training verliep goed, de vrouwen vonden het erg moeilijk maar wel leuk en leerzaam. Hoewel het soms wel net kinderen zijn. Ze vroegen zich af hoe dat dan moest met degenen die er nu niet waren, hoe zij het dan moesten leren. Toen ik vertelde dat degenen die wel bij de training waren het hen misschien konden leren brak de hel los. Want waarom zouden hun moeite doen voor mensen die niet de moeite nemen er bij te zijn? Goed, fair enough, wanneer ik alle lessen op school volg ga ik een ander die zijn best niet doet ook mijn huiswerk niet uitlenen. De vijandigheid is erg goed merkbaar op dit soort momenten. Ik vond het leuk om een training te geven en merk ook dat ik lekker ontspannen mijn verhaal doe. Dit is wel heel wat anders wanneer ik het voor een klas moet doen of beoordeeld word. Na deze training zijn we snel naar de crèche gegaan om te helpen met het beloningssysteem. De vrouw die in de crèche werkte gedroeg zich nogal apart en deed erg vreemd tegen de kinderen. Na het eten werden de kinderen ‘los gelaten’ en renden ze allemaal naar buiten om te spelen in plaats van te liggen voor een middag dutje. Prima, ik ben niet de verantwoordelijke en had ook geen zin de kinderen naar binnen te sleuren. Heb wel met ze overlegd over het beloningssysteem waarop ze allemaal netjes zijn gaan plassen, handen wassen en sterren achter hun foto zijn gaan plakken. Balen dat ik er morgen niet bij ben wanneer ze hun eerste beloningsmoment hebben.
Hierna werden we bij Hermien geroepen, nadat we haar een afscheidscadeau hebben gegeven, namelijk een cadeaubon voor de winkel waar ze altijd kleren voor Kate (haar onwijs lieve dochtertje en mijn vriendinnetje) koopt, vroeg ze aan ons of wij konden assisteren bij een drugstest. Wat letterlijk betekend dat je erbij staat wanneer ze in een kopje plassen en daarna leverden ze hun plas af bij Hermien die het testte. Twee vrouwen werden positief bevonden op Tak, Meth. Ik kan nog steeds niet goed omschrijven hoe ik me hierbij voel. Ik voel dat ik er nu weer boos van word. Eén van de vrouwen was overstuur, de vrouw die ook in de crèche werkte en waarvan we allemaal al vonden dat ze zich vreemd gedroeg, ze beweerde dat één van de andere vrouwen het in haar drinken had gestopt. Niet echt iets wat wij (op dat moment zaten Buddy, Dieke en ik in Hermiens kantoor) geloofden, maar toch heb ik haar even getroost. Het komt erop neer dat zij en nog een andere vrouw tak hebben genomen door het in hun drinken te doen. Deze vrouwen hebben kinderen! De ene vrouw geeft haar beide kinderen nog borstvoeding en de andere vrouw heeft drie kinderen!!!! Hoe kun je dan zo verrekte dom zijn om drugs te nemen? Hoe kun je deze laatste kans op een beter leven zo weggooien? Hoe kun je je kinderen dit aandoen? Ik weet dat ik psychologie studeer en ik weet dat een verslaving niet iets is wat je zomaar stopzet. En toch.. toch weet ik dat ik voor mijn oppaskinderen door het vuur zou gaan. Ik zou alles voor ze doen als ik zou weten dat ik degene ben die hen in een situatie heb gebracht die slecht voor ze is, om ze daaruit te helpen. En deze vrouwen.. die verantwoordelijk zijn voor hun eigen kinderen.. nee, ik kan daar moeilijk bij en wil er misschien ook wel niet bij kunnen. Ik vertik het om dit normaal te vinden. Er is wellicht nog een derde vrouw bij betrokken die misschien weg moet, maar daar komen Diek en ik maandag pas achter omdat we morgen vrij zijn. Misschien wel goed, even wat tijd om tot mezelf te komen, want ik merk wel dat dit ontzettend aan me vreet en me absoluut niet lekker zit.
Toen ik thuiskwam lagen er twee brieven op me te wachten, eentje van Vonne en eentje van Karlijn. En dat terwijl ik de dag ervoor ook al een kaartje van Ingrid, Marga en Mathilde had. Geweldig, hierdoor voelde ik me meteen een stuk beter. Het doet me zo goed dat er zoveel mensen aan me denken en om me lijken te geven. Ik waardeer dit echt enorm. Alle kaartjes hangen in of op mijn kast en ik kijk er regelmatig naar.

Vrijdag, Braai & Club 31
Lekker dagje vrij, heerlijk uitslapen, boodschapjes doen, kaartjes versturen (zit nu al boven de 25 verzonden kaartjes, hopelijk komen ze allemaal aan) en Skype met Jolien. Heerlijk om haar weer te spreken en te lachen. Ook had ik het geluk dat er vandaag alweer twee brieven voor me in de bus waren! Eentje van Brink en eentje van tante Tiny. Ik heb ze beiden met een brok in mijn keel gelezen. Geweldig, prachtig, ontroerend en heerlijk om te lezen. Ik voel me echt bijzonder dat er zoveel mensen om me denken.
’s Avonds hadden we een braai bij ons thuis georganiseerd. Helaas was het weer niet opperbest dus waren er maar vier van de twintig mensen die zouden komen. Maakt niet uit, alsnog hartstikke gezellig. Bjorn, Jelmer, Simone en Mirjam waren er. Hierna zijn Carla, Miriam, Bjorn, Mirjam, Michel en ik naar club 31 gegaan. Een chique club die op de 31ste verdieping is. Geweldig uitzicht, echt geweldig! Alleen het type mensen wat er rondliep was niet echt mijn ding. Erg arrogant en op je neerkijkend. Geeft niets, we hebben het ontzettend leuk gehad. Lekker gedanst, gelachen en aan het einde van de avond hebben Car en ik nog een afzakkertje in de tuin gedaan.

Zaterdag, Chillen en uit eten
Vandaag was echt zo’n ‘ik doe helemaal niets en daarmee basta’ dag. Hoogtepunt was uit eten met Mir en Car maar meer heb ik ook echt niet gedaan. Weinig te melden dus eindelijk een keertje een kort verslag hahaha.

Zondag, pinguïns en pizza
Vandaag weer naar Boulders Beach gegaan. Carla, Miriam, Anna-Marie en Sharon waren daar nog nooit geweest en omdat ik het landschap zo geweldig mooi vind daar, ben ik ook nog maar een keertje mee geweest. De pinguïns waren wel leuk om te zien hoewel je nu minder dichtbij kon komen omdat het vloed was. De omgeving is nog steeds schitterend. Mir, Car en ik hebben over rotsen geklommen (of naja, een poging gedaan tot) en natte voetjes in plaats van een wit voetje gehaald. Het was ontzettend gezellig en na afloop wilden we even ergens wat eten. Let op het even, er staat echt EVEN ergens wat eten. Dat liep een beetje in het water. We konden geen mini taxi vinden dus besloten te lopen tot we er wel eentje tegenkwamen. Die zette ons in Fish Hoek af waar we wel dachten ‘even’ wat te kunnen eten. Het enige terrasje wat er was dat er wel leuk uitzag, had pas eten vanaf vijf uur en alleen een lasagne. Dus dachten wij wel eeeeeeven iets anders te kunnen vinden. In de praktijk werkte het iets anders. We zijn naar Kalk Bay gelopen ( wat even een klein stukje leek maar even.. dat werkte niet zo goed vandaag) en hebben daar gegeten bij een restaurant waar we al eerder hadden gegeten. Het eten is daar ZO verschrikkelijke lekker! Weer een pizza gehad en als toetje een heerlijke brownie waarvan me het water nu nog in de mond loopt. Op de terugweg kon ik mijn ogen niet meer open houden en heb ik heerlijk geslapen. ’s Avonds nog lekker met Mich doorgebracht, wel fijn hoor, dat hij er gewoon is als je thuis komt. Ik zie de voordelen wel van samenwonen haha.
Morgen de laatste stagedag van mijn stage begeleidster, heel erg jammer en moeilijk. Ik ga en haar dochtertje ontzettend missen. Onze nieuwe stage begeleidster is ook leuk en goed in haar werk, maar zo ontzettend anders als Hermien. Maar goed, positief blijven natuurlijk, komt wel weer goed.