Week 14

Woensdag, Counseling en Kids Skills
Vandaag eindelijk een dag niet in de crèche doorgebracht. Nou ja, mijn dag begon er wel. Natuurlijk was de jongen die er eigenlijk niet mocht komen er wel weer. En natuurlijk duurde het niet lang voordat hij op de naughty chair moest (doen alsof je een baby gaat schoppen gaat echt te ver). De rest van de tijd die we (Dieke en ik) daar doorbrachten was wel heel leuk en ging vlot voorbij. Na een uur was de vrouw die in de crèche werkt deze week terug van parenting support en konden wij weer weg. De rest van de dag vloog eigenlijk weer voorbij. Ik heb aan mijn verslag gewerkt, twee nieuwe kinderen (Waarom het jongetje dat ik net en gisteren beschreef) voor Kids Skills/counseling geregeld, me kapot geërgerd aan één collega enzovoort. Oké, verdere uitleg; Dieke heeft gisteren voor het eerst een counseling sessie met een nieuwe vrouw gehad. Deze vrouw heeft drie kinderen, een dochter, zoon en nog een dochtertje. Haar zoon is de jongen die ik gisteren als terror kid omschreef, haar oudste dochter is een heel mooi en lief meisje van 13 en haar jongste is een schattig, relatief lichtgeraakt meisje van ik schat 2/3 jaar oud. Nou vertelde hun moeder aan Dieke dat ze veel moeite heeft haar kinderen onder controle te houden en dat ze zo veranderd zijn sinds ze hier zijn gekomen. Ze wilde heel graag counseling voor ze en tadaa daar kwam ik om de hoek kijken. Dieke is zo lief geweest om kort uit te leggen wat Kids Skills is en te vragen of ze dat wat vond voor haar kinderen. En gelukkig werkte het allemaal uit. Ik hoop dat ik snel met ze aan de slag kan, mijn handen jeuken.
Daarnaast vandaag een counseling sessie met mijn cliënte gehad. Ging erg goed, hadden elkaar een poosje niet ‘echt’ gesproken dus had ze veel te vertellen. Haar zoon is sinds vandaag weer uit rehab, waar hij zes weken (te kort volgens haar maar haar zus kan het niet meer betalen hem daar langer te houden) haar scheiding komt eindelijk een beetje rond, haar zus heeft kanker en haar kamergenoten vliegen elkaar in de haren. Veel om mee om te gaan dus. Soms weet ik niet zo goed wat ik met haar aan moet, ze is heel positief en zet zichzelf ook heel vriendelijk en positief neer, terwijl ik van collega’s ook andere verhalen hoor. Ik weet dus niet in hoeverre het allemaal klopt wat ze zegt of dat het heel gekleurd is. Enfin, ik hoef gelukkig niet te oordelen en volgens haar heeft ze heel veel aan de counseling en help ik haar goed (terwijl ik weinig anders als luisteren en haar aan het denken zetten doe).
Mijn frustratie punt van vandaag is één collega vrijwilliger (Waar ik me al langer aan erger), die dingen doet die niet kloppen. Hebben wij de afgelopen dagen gezweet en tonnen moeite gedaan om alle kinderen te laten slapen, laat deze persoon de kinderen die niet willen slapen gewoon naar buiten gaan om te spelen. Terwijl diegene weet hoeveel moeite wij hebben gedaan en dat het een vaste afspraak is dat ze moeten slapen of in elk geval rustig moeten liggen. En dan durft deze persoon mij nog de les te lezen ook. Pffffffffff ik heb niet snel echt een lage dunk van iemand, maar deze persoon doet mij de nekharen recht overeind zetten en haalt letterlijk het bloed onder mijn nagels vandaan.
Toen ik thuiskwam zijn we (Mir, Dieke, Anna-Marie, Sharon) naar de supermarkt gegaan. Hierna heb ik snel eten gekookt, even geslapen en toen klaargemaakt voor Nin Jitsu. Gelukkig ging het vandaag wel goed. Het was ook echt een hele leuke en leerzame les. Oehhh wat ik bijna vergeet, toen ik thuiskwam was er een te schattig kaartje van mijn ouders, broertje en Ireen. Super lief en doet me echt goed. Ik moet toegeven dat ik mensen wel mis maar doordat ik het constant zo druk heb dit gevoel gelukkig wat kan onderdrukken.

Donderdag, De bom
Vanochtend support group gehad, het was zo ontzettend leuk! Om te beginnen was er een ontzettend grappig voorval tussen twee vrouwen. Eén vrouw had een bakje op het fornuis laten staan. Een andere vrouw, vrouw L zag dit en zei tegen vrouw E dat ze dit niet moest doen omdat plastic in de brand vliegt. Waarop vrouw E boos werd omdat het Tupperware was en geen plastic. Ik ging echt helemaal stuk, net als de andere vrouwen. Ik gok dat we zo’n kwartier hebben dubbel gelegen. Ook had ik bedacht dat we wel wat creatiefs konden doen. Isa had me verteld over een opdracht die als volgt gaat; Voor je ligt een leeg stuk papier. Dit papier representeert jou als persoon, maar natuurlijk ben jij met al het gebeurde geen leeg stuk papier. Daarom hebben wij verf meegenomen waarmee jij jezelf kunt beschrijven. Elke kleur staat voor een bepaalde emotie (boos, blij, angstig, verdrietig). Het was zo ontzettend leuk, we hadden tien vrouwen en allemaal gingen ze ontzettend enthousiast aan het werk. De tekeningen zijn erg mooi geworden en de uitleg die ze erbij gaven was erg indrukwekkend. Uiteindelijk nog met alle vrouwen en hun kunstwerken op de foto geweest. Het was echt heel erg leuk!
Daarna ruzie gemaakt met de collega over wie ik gisteren vertelde, iets minder leuk. Het kwam erop neer dat de bewuste collega weigert om mee te werken aan het beloningssysteem omdat deze persoon vind dat wij (Dieke en ik) het hebben opgezet dus het ook moeten uitvoeren. Daarnaast vind deze persoon dat ik het idee heb boven de vrijwilligers te staan omdat wij stagiairs zijn. Ik ontplofte op het moment dat deze persoon zei dat hij meer weet omdat hij er langer is dan ons. Hierop heb ik ook te kennen gegeven dat dit blijkbaar absoluut niet het geval is gezien deze persoon gisteren de regels aan zijn/haar laars lapte door de kinderen naar buiten te laten gaan terwijl ze horen te slapen. Een flinke donderpreek van mijn kant later ben ik beneden in een kantoor gaan zitten werken aan mijn verslag. Gatverdamme, ik was zo boos. Ik kan echt niet tegen mensen die zichzelf geweldig vinden, laat staan als dit niet terecht is. Oh, ik heb ook niet geweldig gehandeld hoor, heb diegene lui (heel terecht maar heel onprofessioneel) genoemd en gezegd dat diegene geen reet uitvoert (ook geheel de waarheid, maar nog onprofessionele). Ik ben erg benieuwd hoe dit verder gaat, we zullen het zien. Wel weet ik dat ik maandag een klacht wil indienen omdat deze persoon zijn/haar taken niet uitvoert en hiermee ook anderen het werk lastiger maakt. Wat ik het ergste van alles vind is dat het ook de vrouwen en kinderen op een negatieve manier beïnvloed. Jammer dat deze persoon niet verder kan kijken dan zijn/haar neus lang is.
Daarnaast heb ik toestemming gekregen van de moeder van de twee kinderen die ik gisteren beschreef voor Kids Skills/counseling. Spannend! Maandag begin ik met het jongetje en dinsdag zie ik het meisje voor het eerst. Ontzettend veel zin in! Gelukkig waren beide kinderen ook erg enthousiast. Ik kan niet wachten en heb er veel zin in.
Toen ik thuis was heb ik met Anna-Marie gekookt en daarna met Mich gechilld. De weken vliegen nog steeds voorbij, nog iets minder dan drie weken en dan vlieg ik al naar huis en gaat Steef trouwen!!

Vrijdag, Waterfront
Vandaag een hele mooie planning gemaakt waarop voornamelijk ‘Werken aan Kids Skills’ stond. Het ging erg goed moet ik toegeven, tot ik bedacht dat ik wel eeeeeven naar de Spar kon om boodschapjes te doen. Ik wist al dat ik niet alles in één keer kon houden en zou ’s middags met Anna-Marie ook nog naar de supermarkt dus dacht; laat ik alvast de helft halen. Het was heerlijk weer dus geen probleem om lekker naar de supermarkt te lopen en boodschapjes te doen. Op de terugweg nog twee boeken van Game of Thrones voor r50 gekocht en daarna een andere route teruggenomen. Perfect idee, drie keer zolang onderweg geweest omdat ik twee keer verkeerd ben gelopen. Hierna een half uur thuis geweest om vervolgens weer op weg te gaan naar de andere supermarkt met Anna-Marie. Ik voel me al echt een huisvrouw, helemaal blij dat ik alle boodschappen heb gehaald en we zeker twee dagen niet naar de supermarkt hoeven. Nooit geweten dat ik met zoiets blij zou kunnen zijn haha.
Mich had vandaag een interview met zijn stagebegeleider voor zijn scriptie en is daarna met Elwin gaan chillen in Stellenbosch. Aangezien hij niet thuis kwam ben ik met Anna-Marie, Dieke en Sharon op pad gegaan. In Waterfront hebben we heerlijk gegeten, Anna-Marie en ik hadden ravioli wat echt zo lekker was, dat we zaten te kreunen als een stelletje malloten. Hierna zijn we naar een bar geweest waar ik een paar weken geleden met Mich ook was geweest. Vaak hebben ze hier op vrijdag live muziek en dat was nu ook weer het geval. Er was een man met een gitaar die verschillende oude Rock nummers zong. Eerst vanaf de picknick tafel genoten. Naast ons zaten drie homoseksuele mannen. Tenminste, ik vond ze behoorlijk homo maar ik gok dat in elk geval één man het daar niet mee eens was aangezien hij later op de dansvloer nogal eens zijn hand over mijn kont liet gaan. Ach, snap ik wel, mijn kont is ook een knap staaltje werk. Maar goed, laten we het even chronologisch houden. Er kwamen twee jongens/mannen bij ons aan tafel zitten die uit de United States kwamen. En verder ben ik al hun details vergeten zo ontzettend veel interesse had ik haha. Het was zeer gezellig alleen wilde ik wel dansen, dus Anna-Marie mee gesleept (hoewel ze niet veel aanmoediging nodig was, een meisje naar mijn hart haha) en zijn we lekker gaan swingen. Al snel kwam de rest er ook bij en ook de mannen van de tafel naast ons kwamen ons gezelschap houden. Uiteraard heb ik met alle mensen op de dansvloer gedanst, gelachen, te hard gezongen waardoor ik de dag erna en nu (zondag) nog mijn stem kwijt ben, met een Schot aan de bar gesproken die nog nooit van articuleren had gehoord en ontzettend subtiel aan een jongen werd gekoppeld (ja die jongen waar je net mee danste hea? Dat is niet mijn vriend hoor, dus je mag hem wel hebben, hij is heel erg aardig). Al met al een hele geslaagde en gezellige avond.

Zaterdag, Township
Vanochtend eerst heerlijk uitgeslapen, daarna ontzettend lang met Mir gepraat. Een heel diepgaand gesprek over verschillende onderwerpen gehad. Wat is het ook een mooi mens! Hierna gezellig boodschapjes gedaan. Vlak voor de supermarkt zit een kledingwinkeltje en op de pop hing een vet gave jas. Toen ik dit tegen Mir zei was zij ook helemaal enthousiast. Dus wij de winkel in, vragen hoe duur (180 rand, geen drol dus), aanpassen, kleur verdelen (zij grijs, ik zwart), afrekenen en boodschapjes doen. Ik hou ervan, geen gezeik, gewoon aanpassen en beslissen.
Hierna spulletjes ingepakt en eindelijk Carla weer gezien! En ook Dominique (haar vriend) leren kennen. Hierna zijn we met een hele groep (Carla, Dominique, Miriam, andere Mirjam (ook Duits), Michel, Dieke, Anna-Marie & Sharon) naar Guguletu gegaan. Dit is een ontzettend groot Township (krottenwijk) waar een bewoner een gastenhuis heeft gebouwd. Op deze manier kunnen mensen van buitenaf zien hoe het leven in een township is en ervaren hoe het is om er te verblijven. We werden ontzettend vriendelijk welkom geheten, echt zo’n plaats en van die mensen waar je je meteen bij thuis voelt. Het is daar ontzettend mooi hoewel je om je heen wel veel armoede ziet, zie je ook veel gelukkige gezichten en lopen er ontzettend veel hartelijke mensen rond. Miriam, Mirjam, Carla, Dominique en wij twee zaten op de bovenverdieping en hadden een ‘balkon’. Niet afgezet verder dus Carla scheet m steeds dat er iemand zou afvallen (waar Mich heel leuk telkens op inspeelde door langs de rand te lopen), maar ontzettend gaaf. Eerst hebben we met zijn allen gegeten. Er was een buffet waarbij er vlees beschikbaar was van de braai en ook een heerlijke pastasalade. Hierna zijn we het township in gelopen met Andrew (die in het gastenhuis werkt) en met nog een jongeman (waarvan ik de naam vergeten ben) die een muurschildering heeft gemaakt in het gastenhuis. Erg grappig om te merken dat wij een soort attractie zijn voor die mensen. Blanken in een township is nogal een uitzodering. Zo is Andrew één van de vier blanke mensen in heel Guguletu (Wat heel groot is). ’s Avonds hebben we de hele avond op het balkon gezeten, van de zonsondergang genoten en heel veel gepraat. Carla en ik bleven als laatste over, echt fijn om weer met haar te praten. Toen ik onze kamer binnenging en de deur dicht wilde trekken viel de hele deur eruit. In slow motion zag ik hem vallen en kon niets doen omdat ik hem nergens aan vast kon houden. Mijn gedachtes waren ongeveer ‘neeeeeeeeeeeeeee shit shit shit shit!!’. Gelukkig was het van plastic dus viel de deur niet helemaal kapot, alleen kregen we hem er ook met geen mogelijkheid meer erin. Mich heeft met zijn riem gezorgd dat de deur bleef staan en daarna zijn we heerlijk gaan slapen.

Zondag, Township
Ik snapte er niets van, waar was ik en waarom ging mijn wekker? Moest ik naar stage? Ohw nee, ik had een ontbijt date met Anna-Marie gemaakt, is ook zo. Alleen was ik te vroeg, het ontbijt was pas om kwart over negen in plaats van half negen. Even vergeten dat er een verschil in tijd is tussen de Nederlandse half negen en de Afrikaanse half negen. Dus weer in bed gekropen en later weer naar beneden gegaan. Het ontbijt was heerlijk, gebakken eitje, verse juice en veel gezelligheid. Gelukkig hebben Dominique en Mich onze deur er weer in gekregen (jemig wat een opluchting!!). Carla kwam Mir en mij halen met een grote grijns en ontzettend veel enthousiasme. Ik dacht meteen dat er puppy’s waren of dat ze een fotoshoot met ons wilde (wist ik veel), maar het was iets heel anders. De puppy’s dacht ik omdat er onwijs veel honden daar rond lopen en ik gister eentje vanaf het balkon ging lokken door te fluiten en vervolgens wat koekjes heb gegeven. Een fotoshoot dacht ik omdat Do een onwijs mooie camera heeft. Maar eigenlijk, was het nog beter! Naast het gastenhuis zat een klein kerkje waar een Gospel dienst bezig was. Al heel lang koester ik de droom om een Gospel dienst mee te maken, net als Car en Mir. We hebben het hier samen ook al heel vaak over gehad en nu zat er een kerkje met Gospel naast de plek waar wij hebben geslapen!! We hebben aan Andrew gevraagd of we heen konden gaan en ja hoor, het mocht!! We zijn achter in het kerkje gaan zitten en pfff het was zo indrukwekkend. Iedereen aan het zingen en aan het dansen, iedereen blij en lol met elkaar aan het maken. Zo mooi, zo ongelofelijk bijzonder, dat ik de tranen in mijn ogen had staan. Die ik heel goed kon binnenhouden, tot ik naar Anna-Marie keek en haar zag huilen. Ja hoor, emotioneel wijf dat ik ben, daar ging ik ook. Net toen ik het weer droog had, begon één van de vrouwen te vertellen dat ze zo blij was dat wij er waren, dat we nu geen vreemden meer waren maar zusters en broeders. Hoppa, ik weer aan het janken natuurlijk! Ik voelde me zo welkom, zo warm van binnen, zo gelukkig. Net toen ik het weer droog had kwam er een man met het syndroom van down naar ons toe om ons allemaal te knuffelen. Ging ik weer natuurlijk, zucht. Had ik het net weer droog, begon er een vrouw vanuit het niets in één keer te zingen, zo mooi, zo bijzonder en iedereen viel haar bij en begon ook te zingen, hoppa weer huilen. Naja je snapt het wel, ik vond het zo bijzonder en voelde me zo gelukkig en welkom, dat ik maar bleef janken. Ik kan het gevoel niet helemaal omschrijven, maar ook toen we de kerk uitliepen werden we bedankt en omschreven als familie. Zo mooi, zo mooi.
Hierna zijn we met Andrew en Donald door het township gelopen. Donald is een man die ons gisteren al een heel verhaal heeft verteld. Hij heeft in samenwerking met een man van Nederland (die ook aan de Stenden in Leeuwarden heeft gestudeerd, net als Mich) een boek geschreven over zijn leven. Donald is ook de man die dit gastenhuis heeft gebouwd, dit heeft hij gedaan door tweedehands stenen te kopen en langzaam maar zeker heeft hij van een krot een gastenhuis gebouwd.
De wandeling was erg mooi, ik weet nog dat we in het begin een township tour deden en dat ik dat erg indrukwekkend vond. Maar eigenlijk was dat niets in vergelijking met dit. Nu zagen we het échte leven, mensen kenden Donald en Andrew omdat ze hier woonden, niet omdat ze dingen voor ze kocht zoals met de township tour en de koekjes. Ik heb me ook geen moment onveilig gevoeld in het township, terwijl dat in Langa anders was. Wat wel gek is, is dat er heel veel mensen een auto hebben in het township en nog best luxe auto’s ook! Ons was al wel eerder uitgelegd dat de mensen erg materialistisch zijn ingesteld en aan andere dingen waarde hechten. Juist dingen zoals een auto en luxe in huis in plaats van een luxe huis, vinden hun belangrijk en waardevol. En dat is natuurlijk ieder voor zich.
Toen we thuiswaren hebben we eerst foto’s uitgewisseld en daarna ben ik gaan slapen. Ik was zo onwijs moe. Mijn stem is zo goed als helemaal weg en ik heb een raar hoestje. Maar goed, dat komt wel weer in orde. Carla en Dominique zijn weer weg gegaan om verder rond te reizen. De rest van de avond hebben Mich en ik wat rondgehangen, pizza gegeten met Mir en filmpjes gekeken. Nu ligt hij heel schattig naast me te slapen en ik denk dat ik dat ook maar eens ga doen. Morgen wil ik in elk geval de issues met die collega uitpraten met een derde neutrale collega erbij. Daarnaast zie ik als het goed is twee cliënten, de vrouw en het jongetje, en wil ik hard aan de slag met mijn verslag. Drukte dus!
Het was echt een geweldig weekend, ik heb heel veel indrukken op gedaan die ik nooit zal vergeten en ben ontzettend dankbaar dat ik hier ben, maar nog dankbaarder voor wat ik thuis allemaal heb. Aan de ene kant zie ik er tegenop om weer naar huis te gaan omdat ik hier nog zoveel wil doen en zien dat ik hier nog wel een jaar kan blijven maar aan de andere kant kan ik niet wachten om mijn familie en vrienden weer te zien. En mijn gekke pony en andere beestjes natuurlijk. Maar goed, eerst nog maar eens flink aan de bak hier en verder gaan met een verschil maken.