Terug in Nederland, week 1

En toen was het vrijdag zover. Na veel zorgen over mijn mond voorbij praten was het dan toch gelukt om vele mensen te verrassen. Het meest verheugde ik mij op Brink verrassen. Al een hele poos geleden had ik de hoop op Mich verrassen opgegeven. Zodra ik had besloten om voor even terug te gaan naar NL, wist hij het ook al haha. Ik wilde heel graag Michel weer even zien want hoewel ik het geweldig naar mijn zin heb hier – ben inmiddels weer terug in India- mis ik hem wel heel erg. Aangezien Steef voor zijn werk ook terug moest naar NL was dit een mooie kans. Ik ben alleen die kant opgevlogen, Stefan en Sushmita zouden een week later volgen.
Het alleen reizen vind ik niet zo erg. Ik kan me goed redden op de vliegvelden en vind het ergens wel lekker. Je hoeft tegen niemand te praten maar kan met iedereen praten als je wilt, je kunt zelf weten of je gaat shoppen of ergens wat gaat drinken en ga zo maar door. Toch vond ik zes uur lang in Moskou wachten wat minder leuk. De Russen kwamen wat stug over en na wat eten en drinken begon het vervelen. Gelukkig had ik nog wat films op mijn laptop en deed wifi het wel. Ach en als je erop terug kijkt vliegt de tijd best snel om. Een groot voordeel aan ’s nachts reizen is dat het vliegtuig lekker donker is en je veel kunt slapen. Toen ik wakker werd zag ik op het horloge van de buurman dat het al kwart voor vijf was. Dat zou betekenen dat we bijna gaan landen, aangezien we om tien over vijf op Schiphol zouden zijn! woehoeee!! Toen het toch zeker al kwart over vijf was op zijn horloge begon ik me zorgen te maken. Zouden we vertraging hebben? Dan zou het nog langer duren voor ik mijn ouders en Michel zou zien. Mijn buurman zette een uur later keurig zijn horloge een uur terug en ik schoot prompt in de lach. Mijn buurman was een Rus en had zijn horloge nog op Russische tijd staan. Tja, ik blijf blond natuurlijk.
Tijdens de wandeling naar de bagageband kwam ik met een Nederlandse man in gesprek. Hij woont sinds een aantal jaar in Moskou en reist regelmatig heen en weer. Hij kon Moskou zeker aanraden als vakantieland dus bij deze staat Moskou ook op mijn bucketlist.
Mijn koffer kwam verrassend snel tevoorschijn en toen ik de bocht omliep stonden ze daar; mijn lieve, mooie ouders. Poepiebruin van hun vakantie! Wat natuurlijk niet eerlijk is aangezien ik degene ben die aan de andere kant van de wereld woon en zij slechts op vakantie zijn geweest. Het was zo fijn om ze weer te zien en ze hadden ook nog eens krentenbollen met kaas meegenomen! Mijn vader Hindi leren gaat ongeveer zo: Ik ‘aap kessee hoe’ pap; ‘aap’ ik; ‘goed zo, nu kessee’ pap; ‘katjoe?’. Oftewel, dat werd hem niet haha. Rond Meppel werd ik ongeduldig, Michel zou op station Beilen staan –door zijn werk zou hij Schiphol niet op tijd redden- en ik kon niet wachten tot ik hem kon zien! Toen we eindelijk daar waren zag ik hem niet. Mam had me natuurlijk in de trein al zitten plagen dat ze niet zeker wist of hij er wel was.. Gelukkig zag ik hem uiteindelijk toch! Hij rende romantisch op mij af met gespreide armen, ik rende op hem af, de regen viel romantisch op ons neer en... Oh nee, zo ging het niet. Ik rende half op hem af en hij sjokte vrolijk op mij af met die mooie grijns van hem. Ik had mijn Indiase outfit aan, die door mijn dikke winterjas –gelukkig heb ik een moeder die overal aan denkt- en sokken in slippers, niet helemaal mooi uitkwam. Waarover Michel zei; ‘wat heb jij nou aan?’ Ja, dat waren zijn eerste woorden haha. En stom genoeg.. is dat nou net een van die dingen die ik zo leuk aan hem vind. Thuis was het een vrolijk weerzien van alle beestjes. Hoewel in India genoeg honden zijn om mee te knuffelen, knuffelt geen enkele hond zo fijn als Kaya. Mijn broertje was ook erg blij om mij te zien, hij vertelde me dat hij me ontzettend heeft gemist en dat het huis veelte stil is zonder mij... NOT! Hij leek wel blij maar zei ook dat hij me eigenlijk nog niet zo gemist had. Ah, fijn om weer thuis te zijn haha.
Zondag was het tijd om Brink te verrassen. In samenwerking met Melis hadden we –of eigenlijk vooral Melis- het volgende bedacht; de avond van tevoren hadden ze een housewarming van Kim. Heel veel mensen zouden blijven slapen dus stelde Melis voor om de dag erna lunch te maken voor iedereen. Maar dat moest dan wel bij Brink thuis.
Het idee om Brink te verrassen was eenvoudig maar verder was ik blij dat ik Melis had. Ik vroeg haar een flinke poos geleden of ze een geheim kon houden en vroeg haar om me te helpen Brink te verrassen. Binnen tien minuten lag er niet alleen een plan, maar had ze het ook al voor elkaar dat iedereen instemde. Uiteindelijk wist ook Saskia dat ik zou komen omdat ze zondag middag een concert had dus eigenlijk wilde afhaken. Samen met Mich reed ik naar Beilen –ahhh heerlijk om weer auto te rijden!- waar we ons achter de auto van de buurman gooiden omdat Brink opeens in haar woonkamer liep. Als twee giechelende kindjes werden we door Melis opgehaald. Ze had Brink verteld dat ze een grote verrassing had en toen ik de bocht om kwam lopen was ze gelukkig heel blij om mij te zien. De lieverd maakte zich meteen zorgen of we wel genoeg stoelen zouden hebben –had mijn moeder ook kunnen zeggen- en vroeg zich af hoe ik in NL terecht kwam. Behalve Melis waren Haiko –haar vriend die volgens haar geen geheim kan houden dus niets wist-, Saskia, Jessica & Robert en kim aanwezig. Ik vind dit echt een heerlijke groep vrienden. De omgang is zo makkelijk en soepel. Je hebt Melis die alles er heerlijk uit flapt, ook veel gereisd heeft en super spontaan is. Haar vriend, Haiko, is een lekkere droogkloot die grapjes vijf minuten later snapt en zich absoluut niet schaamt om dan nog heel hard te gaan lachen. Ook hij heeft veel gereisd, ook in India, wat voor leuke gesprekken zorgt. Dan heb je Kim, of eigenlijk Kimmie, minstens zo spontaan en leuk en net zo klein als de Indiase bevolking. Sas is de moeder van de groep, zij zorgt voor iedereen en is de rustigste. Oh maar vergis je niet, het zijn altijd de stille hea ;) Jessica is hilarisch, punt. Ik lach me kapot om/met haar en vooral om haar in combinatie met haar ‘Robjepopje’, die trouwens geweldige wangen heeft om in te knijpen. Stuk voor stuk zijn het lieverds en ben ik gek op ze. Zelfs hier in India vergeten ze me niet. Ik krijg verhuiskaarten, appjes, ze tonen interesse, zijn open, grappig , lief en ga zo maar door. Oftewel; geweldig leuke mensen om mee om te gaan!
’s Avonds heb ik Neha nog gezien. Het Indiase meisje wat in februari naar NL is gegaan om daar te werken. Inmiddels beschouw ik haar als een goede vriendin dus ik was ook ongelofelijk blij om haar weer te zien. We hebben lekker chinees gegeten en daarna pikte Michel mij weer op. Hij was in de middag naar huis gegaan omdat hij naar een concert zou gaan. Echter, nu kon hij via een vriend die vrijwilliger bij dat poppodium is, vrijkaartjes krijgen, dus of ik mee wilde. We hebben de band Axel Rudi Pell gezien. Een beetje old skool rock, wat wel leuk was. Ik had heel veel oogcontact met de toetsenist, die niet knap was maar wel een schattige pretbek had. Wat verder opviel was een vrouw met een midlife crisis. Ze had een strakke leren broek aan en een shirtje waarin haar borsten nogal opvielen. Ze had wild kort haar en danste alsof ze een stripper was. Ik kan er niks anders van maken. Het leidde nogal af van het concert. Toch best fascinerend om te zien hoe zo’n vrouw het nog voor elkaar krijgt om een veel jongere, redelijk goed uitziende, jongen te versieren ook. Oh ze was niet alleen trouwens, er was ook een vriendin mee die haar bh kwijt was. Zelfs de zanger maakte nog een opmerking dat ze niet zo druk moest bewegen omdat ze er anders uit zouden vallen. Beetje ongemakkelijk lijkt mij, als dat zo tegen je gezegd wordt, maar zij leek het wel leuk te vinden. Al met al een fascinerende avond.
Maandag heb ik paardgereden, eindelijk weer! Michel had een sollicitatiegesprek dus moest op tijd weg. Margo –paard- was helemaal blij om me te zien. Zodra ze de auto hoorde gingen haar oortjes naar voren, hoofd omhoog en kwam ze zelfs naar me toe gelopen. Ze heeft de gewoonte om achterin de hoek van de wei te gaan staan zodra ik haar spullen pak maar nu was ze ongeduldig en liep me tegemoet haha. Het weer was heerlijk, Margo luisterde goed en ik had zelfs het geluk dat mijn oom en tante thuis waren. Toen ik thuiskwam heb ik nog met Brink gechilld –heerlijk dat dat voor eventjes weer kon- en in de avond heb ik de meiden van mijn volleybal team verrast. Ik heb nog nooit zoveel geschokte reacties gezien hahaha. Alleen de trainer wist dat ik kwam, verder niemand. Mijn trainer had bedacht dat het wel leuk zou zijn als ik iedereen zou verrassen en hij had gelijk. Het trainen ging overigens best lekker, het uit bed komen de dag erna iets minder.. spierpijn!
Dinsdag was wederom een dag die in het teken stond van verrassingen. In de ochtend heb ik met Anouk gezellig bij Ter Horst gelopen met onze honden. Anouk is een vriendin van vroeger die hoogzwanger was –inmiddels is ze bevallen van een jongetje- en die ik nogal overviel door te vragen of ze zin had om af te spreken. Het was erg gezellig. Ik vind het heel mooi om te zien hoe al haar plannen die ze vroeger met mij deelde, nu aan het uitkomen zijn.
In de middag was het tijd voor verrassing zoveel. Brink zou wat gaan eten met Sjaak en kwam met het idee dat het wel leuk zou zijn om haar te verrassen. Dus ik heb me verstopt bij Bakker Bart en haar verrast. Ze had de tranen in haar ogen en leek zo verward, heel schattig. We hebben gezellig bij gekletst onder het genot van een broodje. Helaas was de tijd die we hadden maar kort omdat Sjaak nog moest werken. Na een kop thee bij Brink was het tijd om de volgende te verrassen; Mathilde. Samen met Karlijn bedacht dat we uit eten en naar de film zouden gaan met zijn drietjes, zonder dat Til het wist. De geschrokken/verbaasde gezichten begonnen rond dat moment al aardig te wennen haha. We hebben heerlijk gegeten en genoten van de film. Ik moet zeggen dat ik me wel heel erg rijk voel met zoveel goede/leuke vriendinnen. Hierna heb ik lekker bij Michel geslapen en flink bij gekletst met mijn schoonmams. Wat een gezelligheid. Woensdag heb ik bij Michel doorgebracht en ’s avonds had ik met Brink en haar nicht, Wiet, afgesproken. Wiet en ik hebben veel contact via de app maar hadden elkaar nog nooit gezien. Dit was een mooie kans om daar verandering in te brengen. We hebben een super gezellige en leuke avond gehad.
Donderdag heb ik lekker een dagje omgelummeld. Vanuit India heb ik allerlei spulletjes mee genomen om te verkopen om op die manier wat geld op te halen voor Tejas Asia. Daarnaast is eerst Mathilde nog langs geweest om thee te drinken en wat te kopen en later kwam Karlijn. Dit wisselde elkaar mooi af en zo had ik nog best een sociale middag. In de avond ben ik naar Meppel gereden om mijn volleybalteam te zien volleyballen. Ze hadden een inhaalwedstrijd maar speelden helaas niet zo goed en hebben flink aan de kont gekregen. Erg frustrerend om dan aan de kant te staan en niet mee te kunnen doen. Na de wedstrijd heb ik Michel van het station gehaald en hadden we nog wat tijd samen. Vrijdag zijn we samen Hoogeveen in geweest. Even shoppen, lekker lunchen en naar de film. Hoewel de film zo ongelofelijk spannend was dat ik de eerste helft constant in slaap viel. Toen we thuiskwamen zijn we letterlijk in slaap gevallen waardoor we een beetje laat op Sjoerd zijn feestje aankwamen. Super gezellig om een groot deel van de groep vrienden van Michel weer te zien. We hebben heel lang zitten kletsen. Oh en had ik al gezegd hoe lekker kaas is? Op het feestje was ook kaas aanwezig, smullennnnn!! Stiekem ben ik toch wel een beetje een Nederlander geloof ik.
Zaterdag moest Mich werken dus ben ik naar Kim toe gegaan. Sinds kort heeft ze haar eigen appartement in Leeuwarden die ik nog niet had gezien. We hebben een gezellige dag gehad. Volgens mij was dit de eerste keer dat ik een dag met Kim alleen heb doorgebracht, vaak zijn we met de hele groep. Ik vind het wel voor herhaling vatbaar =) Hierna heb ik Michel weer opgehaald van zijn werk en in de avond weer op het station afgezet. Ik had namelijk nog een verrassing te gaan; Yvonne. Samen met Brink en Sjaak hadden ze afgesproken om wat te gaan eten en zo ontstond het idee dat ik ook wel mee kon, zonder dat Vonne het wist. Ze was helemaal verrast en begon spontaan te huilen. Onder het eten hebben we gezellig bij gekletst en het voelde weer als vanouds, zo met zijn viertjes. Normaliter is het heel lastig om bij elkaar te komen met zijn viertjes omdat altijd iemand wel iets heeft. Extra bijzonder dus dat dit nu wel lukte. Toen ik thuiskwam was Michel er nog en zondag hebben we een lekkere chill dag gehad. In de avond ben ik met Kar uit eten geweest. Uiteraard bij de chinees in Westerbork. Dit is een beetje vaste prik, met zijn beide naar het lopend buffet bij de chinees en zoveel mogelijk mini loempia’s eten. Jummie! Al met al vliegt de tijd voorbij. Ik kan niet geloven dat de week alweer om is! Of beter gezegd; kon. Want inmiddels zit ik alweer in het super warme India terwijl het in Nederland sneeuwt. Wat een verschil! De eerste week was onwijs leuk. Het enige jammere is dat ik niet zoveel tijd met mijn ouders heb, dat is wel jammer.