Family time

Oké, dat moest gewoon in het Engels omdat dat nou eenmaal veel mooier klinkt. Op dit moment zitten mijn ouders en broers gezellig te kaarten en tel ik de laatste minuten af voordat we Michel van het vliegveld gaan halen. Ik kan niet wachten tot ik hem weer kan vasthouden, zijn stem kan horen, zijn mooie lach kan zien en hem oneindig veel liefde te geven. Momenteel ben ik erg moe van een aantal drukke dagen waar ik ongelofelijk veel van geniet.
Vrijdag heb ik niet zo gek veel meer gedaan. Gesport en mijn boek uitgelezen, wat ik niet zo heel leuk vind want het volgende deel ligt in Nederland dus het duurt nog wel even voor ik weer verder kan lezen. Op de een of andere manier vind ik boeken uitlezen nooit zo leuk als het boek echt leuk is, het voelt als een soort afscheid nemen.
Zaterdag heb ik vooral besteed aan het voorbereiden op het vrijgezellen feestje van Sushmita. Ik heb eindelijk toestemming van mijn broer om het ook in mijn blog te zetten; Stefan gaat met Sushmita trouwen. Jippieeeeeeee. Eindelijk dé zus waar ik al mijn hele halve leven om smeek haha. Toen Steef hier kwam is de vonk overgeslagen, ze kenden elkaar al via EY en waren al goed bevriend. Ik vind ze echt een geweldig goede match, volgens mij halen ze het beste in elkaar naar boven en vullen ze elkaar goed aan. Door de cultuurverschillen was de druk aanwezig om snel te trouwen en tja, hoe vaak kom je nou iemand tegen waarbij je het gevoel hebt dat het de liefde van je leven is? Momenteel is het dinsdag en donderdag is de bruiloft, ik kan niet wachten.
Zaterdagavond hadden we het vrijgezellenfeest, wat nog niet zonder slag of stoot ging. Om te beginnen was iedereen te laat waardoor ik erg lang heb gewacht en daarnaast werd er veel Hindi gesproken, vooral later op de avond. Buiten dat om was het in één woord geweldig. We hebben keihard gelachen, gefeest, gedanst, gekke spelletjes gedaan –o.a. een spelletje waarbij ik een kerel zover moest krijgen om mij ten huwelijk te vragen. Wat, met toestemming van zijn vrouw, helemaal niet zo moeilijk was- en natuurlijk was de taart een echte piemeltaart hahaha. We waren met een onwijs leuke groep meiden en in de bar waar we waren leerde ik ook nog een ander erg leuk stel uit Amerika kennen. Ik werd aangesproken door Nicole, die mij vroeg of ik uit NL kwam. Shit, ik ging toch niet echt Nederlanders tegen komen hea.. gelukkig kwamen ze dus uit Amerika. Haar vriend, Forrest zit in een rolstoel. Hij heeft vorig jaar een motor ongeluk gehad en is daardoor verlamd geraakt. Nou is er in India een embryo stamcel behandeling –vraag me niet hoe en wat precies want dat weet ik ook niet- die mensen weer heeft laten lopen. Hij heeft inmiddels alweer het gevoel in vanaf zijn schouders tot aan zijn kont terug, een enorme vooruitgang dus. Ik heb lang met hem zitten praten en we hebben onwijs veel lol gehad. Zijn behandeling voor deze keer zit er bijna weer op maar in december komen ze weer terug. We hebben afgesproken om elkaar dan weer op te zoeken en hier kijk ik nu al naar uit. We hebben ’s nachts in een hotel ‘geslapen.’ Wat betekent dat ik wakker heb gelegen omdat ik zo’n zin had om mijn ouders en broertje weer te zien.
Uiteindelijk werd ik opgehaald door Ajay, Steef en papa. Wat geweldig om mijn oude bok weer te zien. Prachtig om te zien hoe hij onder de indruk is van de dingen waar wij inmiddels aan gewend zijn. Hij verbaasd zich over de rommel hier, het verkeer, wat iedereen vervoert op de fietsen en ga zo maar door. Eenmaal thuis gekomen waren daar ook mam en Rich. Rich lag heel vredig op de bank te slapen. Tot ik binnenkwam natuurlijk, een goede eerste indruk is zeer belangrijk en wat is nou een betere indruk dan iemand wakker laten schrikken? Na nog wat slapen en natuurlijk heel wat kletsen, kwamen Aishani, Kritika en de hond Floyd kennis maken. Zo leuk maar ook gek om mijn twee werelden samen te zien komen. Gelukkig konden ze het allemaal goed met elkaar vinden en ging het gesprek erg vloeiend. Ook mooi om mee te maken hoe de meiden over mijn opvoedkunsten met Floyd aan het opscheppen waren en dat Floyd zich zo goed als voorbeeldig gedroeg. Aishani en Kritika werden afgewisseld door Neha en Sushmita waar we ook mee zijn gaan schoppen. Mama was nog een outfit voor de bruiloft nodig dus zijn we gezellig met zijn allen naar het winkelcentrum geweest. Voor mam was het –en is het geloof ik nog steeds- nogal een schok om te zien hoeveel mensen naar mij staren. Zelf zie ik dit niet meer en maak ik me hier ook een stuk minder druk om als in het begin. We hebben een prachtige Indiase outfit voor mam gekocht, plus mooie slippers die ze best per ongeluk mag vergeten. Hierna zijn mijn ouders en ik wat gaan eten. Het was tijd voor Steef zijn vrijgezellenfeest dus Rich en hij moesten er vandoor. Sush en Neha hadden ook andere verplichtingen dus bleven we met zijn drietjes over. Mam en ik hebben ons kapot gelachen om pap. Hij had een jalapeno te pakken bij het eten van de nachos en vond dit blijkbaar zo pittig dat de tranen hem over de wangen rolden. Maar, eigenwijs als hij is, wilde hij toch dat de ober zijn kippenvleugels pittig zou maken. Gelukkig is zijn Engels niet zo denderend dus kon ik de ober ervan overtuigen dat het pap zijn eerste avond was dus dat het maar niet te pittig moest. De ober stelde voor om de saus, die vooral heel pittig was, apart erbij te doen. Strak plan maar helemaal niet nodig, aldus pap. Hier dacht hij na het eerste kippenvleugeltje wel anders over trouwens. Ik heb eens even goed bestudeerd hoe hij zijn eerste kippenvleugel volop in de saus dipte en hier een hap van nam. Zijn gezicht begon rood te worden en hij wist niet hoe snel hij een slok water moest nemen. Hierna kwamen er één a twee druppels saus op de vleugels hahaha. Ondertussen veel lol gehad met een heel klein kindje naast ons aan tafel. Ik was met hem en een ballon –die ik van de lieve serveerster kreeg- aan het spelen en hij bleef me maar de mooiste glimlachen toewerpen. Om voor te smelten. Thuis heb ik nog even op Steef en Rich gewacht die samen met Rahul thuiskwamen. Gezellig om eindelijk weer eens bij te kletsen. Nadat Rahul weg was en Steef op bed lag, zijn Rich en ik nog een paar uur wakker gebleven om eens goed bij te kletsen. Wat een rijkdom om mijn familie weer om me heen te hebben, geweldig.
Maandag zijn we naar twee van Steef en mijn favoriete tempels geweest. Eerst was het tijd voor de Gurudwara Bangla Sahib tempel. De Shik tempel waar Steef en ik vorige keer zo’n leuke rondleiding hadden gehad en waar ik nog steeds graag een dagje wil meedraaien als vrijwilligster. Jammer genoeg hadden we nu een andere man die ons rondleidde. Hij deed het wel aardig maar lang niet zo leuk als de man die we de vorige keer hadden. Toen Rich en ik in het winkeltje stonden werden we toevallig aangesproken door deze man, die ik gelukkig nog herkende. Ik heb hem gevraagd of hij ons nog een rondleiding wilde geven. Helemaal gelukkig was ik toen ook de rest van de familie de ervaring kregen die wij ook met deze man hadden. Hij liet ons weer de keuken zien, roti’s omflippen en een heerlijke lunch proeven. Ik had verwacht dat pap mam en Rich dit niet wilden maar gelukkig zijn ze niet zo heel goed in dingen weigeren. Achteraf waren ze allemaal blij dat ze hun grenzen hadden verlegd en hier hebben gegeten. Het was wederom heerlijk en weer een hele ervaring. Hierna moest Steef weg omdat hij sinds kort Hindi les volgt. Wij zijn naar de volgende tempel, Birla Mandir geweest. Dit is de rood gele tempel waar we al eerder zijn geweest. Mijn familie was iets minder onder de indruk dan Steef en ik destijds waren, maar het was alsnog gezellig en mooi om weer te zien. Dit keer hebben we gebruik gemaakt van de ‘instant photo stand’ dus nu hebben we nog meer foto’s aan de muur hangen. Ziet er zo lekker knus uit.
Na deze tempel hebben we een auto riksja gepakt en zijn we naar CP gegaan. Zelfs Rich mocht nog even sturen. Met zijn viertjes in de riksja betekent dat eentje naast de chauffeur zit en zich stevig vast moet houden. Dat was in dit geval Rich. Halverwege vroeg hij of we naar een soort bazaar wilde. Ik dacht dat hij een markt bedoelde dus dat leek me wel leuk. Hij zette ons af bij een winkel met voornamelijk kleden. We hebben een snel kijkje genomen en zijn vervolgens weer naar de riksja gegaan. Hij wilde ons op nog een plek afzetten maar dit heb ik geweigerd. Gewoon naar CP, geen gedonder. In CP hebben we wat gedronken en daarna in het park gezeten. Mam moest vooral wennen aan alle mensen die wat van je willen. Zelf heb ik daar inmiddels minder last van en weet ik redelijk goed hoe ik mensen weg moet sturen. Neha kwam ons gezelschap houden. Ze heeft voor Rich een prachtige Indiase outfit gekocht wat hem erg mooi staat. Ook zag we nog Mr. Sahay, een man die gepensioneerd is als bank manager en nu op 75 jarige leeftijd handpoppen en andere spulletjes verkoopt. Hij had een zoon die een goede baan als accountant had. Mr Sahay heeft al zijn geld besteed aan de carrière van zijn zoon. Zijn zoon vertrok naar Bahrain, zonder hem te informeren en na een poosje kwam het nieuws dat zijn zoon omgekomen is in een auto ongeluk. Nu onderhoud hij zijn familie. Zijn verhaal is heel bekend en wanneer je zijn naam in google intypt krijg je vele hits. Ik kan je vooral aanraden om zijn verhaal op YouTube te bekijken. Veel mensen die spulletjes op de straat verkopen hebben een verhaal en zitten daar niet omdat ze het zo leuk vinden of omdat ze lui zijn. Neha en ik hebben met Mr Sahay gepraat –hij sprak goed Engels- en natuurlijk wat van hem gekocht. Hij vertelde over zijn vrouw met astma en dat de medicijnen duur zijn. Zelf is hij slecht ter been maar desalniettemin vrolijk en vriendelijk.
Hierna zijn we uit eten gegaan. We moesten op Ajay en Steef wachten dus besloten alvast om wat voorgerechten te proeven. Mijn nieuwe favoriet zijn de champignons van het restaurant Ardor. Als je ooit in CP komt, ga daar dan zeker heen en proef dit gerecht, smullennnnnnn. Het was ontzettend gezellig en het eten was heerlijk. Wat is het toch genieten om je familie weer om je heen te hebben, ik kan het niet vaak genoeg zeggen maar wat voelt dat fijn.
Dinsdag was de dag waar ik heel lang naar uit keek, ik ging pap, mam en Rich mijn werk en een van de slums laten zien. Vooral mam en Rich vonden dit erg spannend en vonden het nog niet het allerleukste idee. Ik heb nog getwijfeld of we niet toch iets anders moesten gaan doen maar wilde ze dit zo ongelofelijk graag laten zien, dat ik het plan toch maar hetzelfde heb gelaten. Onze eerste stop was het kantoor, waar ik natuurlijk niet langs mijn pup kon lopen zonder hem te knuffelen. Het monster is aan het groeien als kool en in twee week tijd alweer zoveel groter geworden dat ik heel erg benieuwd ben hoe hij eruit ziet wanneer ik na mijn tijd in NL weer terug kom. Het kantoor binnen lopen voelde als thuiskomen. Vlinders vulden mijn buik en mijn hart maakte een sprongetje toen ik zoveel van mijn collega’s zag. Iedereen natuurlijk flink geknuffeld en snel gesproken. Het liefste was ik op dat moment weer aan het werk gegaan en had ik mijn hele vakantie links laten liggen. Mijn familie werd met open armen ontvangen en zo kon ik mijn TejasAsia familie aan mijn andere familie voorstellen. Natuurlijk kon een praatje met Marlo niet missen. Heel bizar om mijn twee werelden samen te laten komen. Ik heb al zo vaak gehoopt dat dit zou gebeuren en nu was het eindelijk zover. Marlo was ongelofelijk positief over me en had al voldoende ideeën hoe ik me weer in kan gaan zetten wanneer ik weer terug ben. Het allerfijnste vind ik –buiten het feit om dat hij en mijn ouders overlopen van trots, wat heel bizar maar ook heel erg mooi voelt- dat hij mijn enthousiasme zo waardeert. Tijdens mijn laatste twee banen –niet bij Brech hoor, daar werd het ook zeker gewaardeerd- werd dit absoluut niet gewaardeerd en werd dit juist als een negatief iets gezien. Dit heb ik altijd erg moeilijk gevonden. Als ik me ergens voor inzet wil ik dit ook voor de volle 100 honderd procent en zo goed mogelijk doen. Een van mijn krachten vind ik juist mijn enthousiasme hierin, waardoor ik vaak ook andere mensen weet te motiveren. Het heeft mij heel veel pijn gedaan dat dit niet werd gewaardeerd en het maakt mij op dit moment des te gelukkiger dat het nu wel als een krachtig en positief ding gezien word. Afijn, op naar de TKD hope school en het slum, onder begeleiding van lieve Tenny. De rit was nogal pittig, het laatste deel van de rit ging door krappe straatjes waarbij de tegenliggers het niet makkelijker maakten voor Ajay. Eenmaal op de school aangekomen kon ik al snel met de kinderen en mijn andere collega´s knuffelen. Wat een heerlijk gevoel. Na wat tijd doorgebracht te hebben op school namen Tenny en Babu ons mee naar het slum. Hier werden we rondgeleid, wat nogal een indruk maakte op iedereen. Zelf kan ik nog steeds niet wennen aan de omstandigheden in de slums, laat staan hoe het voor mijn familie moet zijn die dit voor de eerste keer zien. Al snel kwamen we kinderen tegen die ik les heb gegeven, wat tot veel knuffels, kusjes en handjes vasthouden leidde. We mochten in Babu zijn huis kijken en uiteraard moesten mijn ouders en broertje ook in zijn boekje schrijven. Iedereen die hij zijn huis laat zien, mogen hier een stukje inschrijven. Ik ben erg trots op mijn familie, hoewel ze het spannend vonden behandelden ze iedereen met respect en hadden een open houding. De kinderen vonden hun helemaal geweldig en wilde eigenlijk niet dat we weggingen. Na afscheid genomen te hebben van iedereen en Tenny te hebben afgezet, hebben we een kaartje voor Rich zijn collega´s en een kaartje voor mijn tante gepost. Hierna zijn we gaan lunchen bij –super Indiaas- Dominos pizza. Omdat we nog tijd over hadden zijn we naar Hauz Khas deer park gegaan. Dit is een park met herten en konijnen achter een hek. Verder is het ontzettend groen, ruikt het lekker, is het schoon en zijn er ook nog eekhoorntjes, honden en vogels te zien. Wat was ik blij dat ik dit vooral aan papa kon laten zien. Ajay kwam met het geniale idee om in een boom te klimmen en ik kwam met het geniale idee om honden koekjes te voeren, wat vooral mama erg leuk vond; ‘straks biet’n ze je, kiek maor uut.’ Het was heerlijk om door het park te lopen, wat een fijne afwisseling van de drukke stad. In de avond hebben we eten besteld en heerlijk opgegeten. Steef was vandaag thuis gebleven om de laatste dingetjes voor de bruiloft te regelen, gelukkig was hij in de avond wel weer aanwezig.
Het is nu inmiddels 9 juli en ik heb eindelijk tijd gevonden om mijn blog bij te werken. Dus bij deze de rest van de samenvatting.
Dinsdag nacht was het eindelijk zover; met Ajay, Richard en mijn 180.000 vlindertjes op naar het vliegveld. We kwamen aan op het moment dat Mich zijn vliegtuig ook was geland. Hij had geluk want zijn originele vlucht was geannuleerd omdat Helsinki airport verbouwd werd. Om deze reden had hij een nieuw vliegticket gekregen; acht uurtjes vliegen met KLM, zonder overstappen. Wat een genot. Na wat wachten zag ik hem dan toch echt de deur door komen. Wat toch ook een knappe kerel, die ogen, die lach... zucht. Het was zo fijn om hem weer te zien. Wel even wennen hoe lang hij is, ben het inmiddels gewend dat iedereen kleiner dan ik is haha. Uiteraard hebben we lang bij gekletst, zo fijn om hem weer om me heen te hebben.
Woensdag zijn we naar de Akshardam tempel gegaan, de favoriet van Steef en mij. De tempel was nog net zo mooi als ik me herinnerde, hoewel de beelden in de tuin voor een groot deel afgedekt waren voor onderhoud. Zo leuk om eindelijk met mijn familie te delen wat wij hebben gezien en waarom wij zo van India houden. In de namiddag gingen we terug, mam en ik moesten naar de eerste functie van de bruiloft; de mehandi. Dit heb ik één keer eerder meegemaakt toen ik met Sush naar een andere bruiloft toe ging. Wij waren de eersten die aankwamen, wat op zich wel goed uitkwam want mam moest zich nog omkleden. Toen iedereen eenmaal binnen was, konden we op de grote matrassen die in het midden van de kamer lagen gaan zitten en kregen we onze mehandi. Voor wie het vergeten is; dit zijn de henna tattoos op je handen/armen, een gebruikelijk ritueel voor als iemand gaat trouwen. Ook gebruikelijk is het om de letter of naam van je geliefde in de mehandi te verwerken. De man mag niet gaan slapen voordat hij zijn naam/letter heeft gevonden. Mijn hand bevat dus een mooie M. Een zus van Sushmita had ik nog nooit gezien omdat ze verder weg woont, het was erg leuk om haar nu ook te leren kennen. Ik heb geprobeerd mijn aandacht zo goed mogelijk te verdelen tussen iedereen die ik weer zag, de vriendinnen groep die ik al ken en tussen mam, die een stuk minder mensen kenden. Gelukkig werd voor mam goed gezorgd, Neha heeft haar zelfs drinken gegeven toen ze haar handen nat van de mehandi had hahaha. Aan het einde van de avond kwamen ook de mannen, Steef, Rich, Pap en Michel binnen. Ze hebben ook wat van het lopend buffet gegeten en uiteraard heeft Michel zijn letter op mijn hand opgezocht. We hebben nog met een hele groep –voornamelijk- meiden en papa gedanst. Mijn ouders hebben eindelijk kennis gemaakt met Sush haar ouders, wat voorspoedig verliep. Ik vond het vooral erg mooi om te zien hoe Indian daddy mijn moeder begroete; met een diepe buiging, vol respect en een grote glimlach op zijn gezicht. Later hoorden we dat iedereen erg positief over ons als familie was en dat ze blij waren dat Sush in zo’n mooie/lieve/leuke familie terecht komt. Dat is toch wel heel erg fijn om te horen.
En toen was het alweer donderdag... de dag van de bruiloft. Waaaaaah, spannend! Rond twaalf uur zijn mam, Kritika en ik naar de salon gegaan voor een flinke make over. Kritika en ik waren al ruim een maand aan het praten over hoe we mijn haar en make up wilden. Het koste veel tijd maar het heeft onze verwachtingen overtroffen. Ik vind het geweldig om dit met Kritika te delen, ze is zo’n goede vriendin van me geworden. Mam zag er ook prachtig uit, hoewel ze zelf wel wat moest wennen aan de hoeveelheid make up die ze haar hadden opgedaan. Ik vond het heerlijk om wat tijd met mam door te brengen en zo leuk om te zien dat zij en Kritika het ook goed kunnen vinden. Later kwamen Michel en zelfs Srishti nog langs. Zo onwijs gezellig. Samen met mam en Kritika zijn we naar Sristhi haar huis gegaan, ze had het erover dat ze nog sieraden had die we wel mochten lenen. Zo fijn om zulke lieve vriendinnen te hebben. Toen we met zijn viertjes bij Kritika thuis aankwamen, had haar moeder lunch voor ons gemaakt. Ik kon wel merken dat mijn moeder dit niet gewend is. In NL is het toch wel een dingetje als iemand komt eten heb ik het idee. Terwijl het hier heel normaal is, zoals ik al eerder heb omschreven. Het eten smaakte wederom heeeeeerlijk, ik wil echt les van haar hebben. Na het eten was het tijd om mam in haar prachtige Indiase suit te helpen. Kritika haar moeder heeft alles vast gepind. Mijn saari duurde een stuk langer. Het is best ingewikkeld om dit op de goede manier aan te doen en alles moest perfect zitten. Met zijn drietjes waren ze bezig om me aan te kleden terwijl mama allemaal filmpjes en foto’s maakte. Ik had vooral veel zorgen of mijn dikke buik niet teveel te zien was, gelukkig viel dit hartstikke mee en toen het eenmaal klaar was kon ik de spiegel niet geloven. Ik zeg het niet vaak maar jeetje, wat zag ik er mooi uit. Zo anders maar zo mooi. Ik voelde me net een prinses in mijn saari, met mijn haar en make up perfect. Na wat bedankjes ben ik samen met Sristhi, Kritika en mam naar boven gegaan om de mannen het resultaat te laten zien. Volgens Kritika en Sristhi keek Michel me helemaal verliefd aan. Ze zijn tot de conclusie gekomen dat hun net zo’n lief vriendje willen als ik heb en iemand willen die net zo verliefd naar me kijkt als Mich naar mij kijkt... als dat geen compliment is! Ik geloof dat mam en ik goed in de smaak vielen haha. Het stomme is dat toen ik naar de wc was gegaan –wat best moeilijk is met een saari- mijn saari daarna niet meer goed zat bij mijn schouder. Ik was mooi op tijd klaar maar moest nu weer snel naar beneden naar Kritika haar moeder zodat die me kon redden. Ik dacht; vijf minuutjes werk dan kan ik weer naar boven voordat de fotografen komen. Maar helaas, 40 minuten later zat het weer goed en kon ik weer naar boven. De fotografen waren inmiddels al aanwezig. Na snel wat foto’s te laten klikken, zijn we op weg gegaan naar de trouwlocatie. Ajay, Steef, Rich en ik in de trouwauto en de rest in de andere auto. Blijkbaar hebben de fotografen onderweg gezegd dat ze mij er erg mooi uit vonden zien hahaha. Top, dank je wel. We waren alle vier super zenuwachtig toen de trouwlocatie dichterbij kwam. Eenmaal aangekomen stond Indian daddy ons al op te wachten. We werden naar boven gebracht waar Rashmita, de zus van Sushmita ons opwachtte. Het is de traditie dat ze onderhandelen over de prijs voor de bruidegom. Gelukkig duurde dit niet al te lang want jeetje.. warrum buiten. Eenmaal binnen gekomen waren er nog niet zo heel veel mensen aanwezig maar dit duurde niet zo heel lang. Al snel stroomden de mensen binnen en niet heel veel later kwam Sushmita eraan lopen. Ze zag er prachtig uit. Helemaal perfect en minstens zo mooi als ik me had voorgesteld. Het eerste deel van de bruiloft zaten Steef en Sush op een podium op een super mooie, luxe uitziende bank en kon iedereen om beurten op de foto met het bruidspaar. Erg mooi om te zien, hoewel het ook erg vermoeiend oogde. De hele tijd lachen pffff. Wat ik erg mooi vond was om de Opa van Sush te zien. Een oude man die iedereen van mijn familie zegende en ook het bruidspaar vol overgave en liefde zegende. Hierna hadden ze buiten een foto shoot, helaas hebben we hier nog maar vier foto’s van ontvangen want jeetje.. wat ziet dat er prachtig uit! In tussentijd hebben wij wat gegeten, werd ik door Indian daddy aan iedereen voorgesteld –voelde heel bijzonder, alsof hij echt trots erop was om mij aan iedereen voor te stellen, zo lief- en heb ik met allerlei mensen staan kletsen. Het is erg leuk om te realiseren hoeveel vrienden ik al heb gemaakt in India en nog leuker om mijn familie en vooral Michel, aan iedereen voor te stellen. Iedereen zag er ook zo kleurrijk en mooi uit. Mocht ik ooit gaan trouwen dan is iedereen verplicht om iets met heel veel kleuren te dragen, liefste Indiase kleren. Zonder kleur kom je er niet in.
De tweede functie startte met alleen Steef. Er was een soort prieeltje gemaakt, uiteraard weer met veel kleuren, en kussens die in een vierkant lagen. Steef moest gaan zitten en de ceremonie begon met hem, de priester, Sush haar broer die alles voor Steef vertaalde en Indian opa die zat te glunderen. Zo mooi om iedereen zo gelukkig te zien. Na een poosje kwam Sush ook binnen. Inmiddels in een nieuwe outfit, die minstens zo mooi was. Ze ging erbij zitten en het ritueel ging door. Wat de priester allemaal zei weet ik niet maar ze moesten onder andere bloemen en een soort water in een bak met vuur gooien. Zeven rondes waren er waarin ze elkaar zeven geloftes aflegden. Dit duurde ongeveer twee uur lang. Hierna was de bruiloft afgelopen. Jeetje, dit is echt een slappe samenvatting van een waanzinnig mooie bruiloft. Ik vergeet ook van alles. Een ander ritueel in het begin was dat de broer van Sush haar optilde en dat Steef een krans om haar nek moest doen. Rich en Michel moesten hetzelfde bij Steef doen. Ook mocht mama en een heleboel andere vrouwen/meiden, roze spul bij Sush in het haar vegen. Ze moesten drie keer vegen, dit was een soort zegening. We hebben met een groepje nog gedanst en Steef moest aan het einde weer onderhandelen met de vrienden van Sush om zijn schoenen terug te krijgen. En verder.. tja, jeetje, zoveel gebeurd in zo’n korte tijd. Het belangrijkste vind ik dat iedereen gelukkig was. Tot het einde, toen waren Sush, haar ouders en zussen allemaal aan het huilen. Voor haar ouders was Sush de laatste die thuis woonde. Vanaf deze avond woont ze bij ons in Gurgaon, wat nogal emotioneel is voor haar ouders. Haar ouders zijn normaal niet zo van het uiten van emoties dus dit was best heftig om te zien. Ik denk dat het extra emotioneel voor ze was omdat Sush op den duur in NL gaat wonen. Toen we thuis aan kwamen zijn wij snel naar boven gegaan terwijl Ajay het bruidspaar nog even liet wachten. Het is gebruikelijk in India om ook thuis nog een aantal rituelen uit te voeren. Toen ze de lift uitkwamen stond mama klaar met een schaal met rozenblaadjes, rijst en een kaars erop. Deze moest ze zeven keer voor Sush rond houden en daarna moest ze rijst en rozenblaadjes over de hoofden van het bruidspaar gooien. Het volgende ritueel ging als volgt; een van de twee ringen werd in een bak met melk, water en rozenblaadjes gegooid en wie hem als eerste eruit viste heeft het meeste te zeggen in de relatie. Uiteraard was dit Sush hahaha. Als laatste hadden Rich, Rahul, Neha en Aastha de slaapkamer helemaal versierd. Allemaal ballonnen, rozenblaadjes en kaarsjes –die Rich met gevaar voor eigen duim allemaal had aangestoken- waren aanwezig. Zo mooi om Sush haar reactie te zien. Nadat we ons hadden omgekleed hebben we gezellig bier gedronken. Met veel pijn en moeite hebben mam, Michel en Sush alle spelden -43 maar liefst- uit mijn haar gehaald. Wat een mooie, onvergetelijke dag.
En toen was het alweer vrijdag en was het tijd voor pap en mam om naar huis te gaan. Na nog gezellig wat te hebben gekletst en foto’s te hebben gekeken, hebben Steef en Sush hun naar het vliegveld gebracht. Michel en ik zijn naar de Ambience mall gegaan om voor een tas voor Mich te kijken. Uiteindelijk zijn we in de bioscoop beland haha. In de avond zijn we naar sector 29 gegaan. Hier kun je tap bier krijgen en gezellig zitten. Samen met Kritika zijn Mich en ik die kant op gegaan. Hier hebben Shivam, Richard, Neha, Rahul, Steef en Sush ons gezelschap gehouden. Wat leuk om iedereen met elkaar kennis te laten maken. Het was super gezellig op één klein momentje na. Het moment waarop Shivam, Kritika en ik ons realiseerden dat we elkaar ipv 2 maand, 3 maand lang niet zouden zien omdat Michel en ik ook nog gaan rondreizen. Getverdemme. Ik heb deze gedachtes en waarwording super lang uitgesteld maar dat ging nu niet meer. Gelukkig was er bier hahaha.
Jammer genoeg is Michel afgelopen nacht ziek geworden. De bekende Delhi belly heeft nog een slachtoffer gevonden. Inmiddels voelt hij zich wel weer wat beter maar afgelopen nacht en vanochtend was het wel erg sneu. Steef en Sush zijn vanochtend naar Shimla gegaan voor een weekendje weg en Neha en Rich zijn samen op pad gegaan in Delhi. Wij zijn nu druk met tassen pakken en alles klaarmaken voor onze reis door Kashmir heen. Erg spannend maar ook erg leuk. Tot de volgende keer allemaal.