15/07 Reis naar Leh

Oké, dat hele positieve was al heel snel weg. Eerst werden we door twee jongens van onze plekken geschopt omdat hun die hadden geboekt. Hierdoor zaten Mich en ik niet naast elkaar en zat vooral ik erg krap. Ik zat achterin het busje, in een hoekje. De linkerstoel voor mij was stuk dus kon alleen maar naar achteren liggen –in deze stoel zat Vallerian uit Duitsland- en de stoel voor mij was bezet door Sydney, een meisje met Indiase roots maar die opgegroeid is in the US. Het was nogal krap, heel krap. Mijn benen naar beneden doen wilde haast niet dus heb ik de hele rit met mijn benen naar boven gezeten. Daarnaast reed de chauffeur –nadat hij het nodig vond om in New Manali, wat vijf minuten verderop is, meteen een pauze van een half uur in te lassen- als een gek. Het regende nog wat, was donker en mistig, waardoor je geen klap kon zien en hij maar gassen. Pfffff. Ben nog nooit zo bang geweest dat ik moest overgeven of doodging. Ik heb letterlijk zo’n 80 schietgebedjes gedaan en hoewel de rest van de bus leek te slapen, lukte mij dit pas toen het weer wat licht werd. De jongens die naast ons zaten en de twee voor mij, waren erg aardige mensen. We hebben wat muziek geluisterd, gekletst, lol geschopt en elkaar uitgehoord over hoe en wat we van plan waren op onze reis. We zijn regelmatig gestopt, wat wel fijn was. Even de benen strekken, even met Mich knuffelen, even naar de wc en eeeeeven uit dat stomme busje. De reis was erg mooi, de route door de bergen is geweldig om te zien. Met voorgenoemde mensen heb ik het op zich wel gezellig gehad en ik heb veel geslapen. Michel zat op een stoel die elke keer heen en weer klapte, het is een wonder dat hij alleen hoofdpijn en geen whiplash hieraan over heeft gehouden. De mensen voorin de bus hebben we niet zoveel gesproken. Voor Michel zat een meisje wat niet te peilen was, eerst stelde ze zich aan mij voor om in dezelfde zin te zeggen dat ze vond dat ik te hard praatte –wat volgens mij wel meeviel maar prima- daarna gingen we stereo plassen met Sydney, hierna was ze weer niet te genieten en ga zo maar door. Daarnaast zat een Japans –gok ik- stel waar we niet zoveel contact mee hadden en daarvoor zat een drietal wat het nodig vond om net na een stop een joint op te steken. In het voertuig. Terwijl ik daarin zat. Nou ben ik niet altijd goed in voor mezelf opkomen maar een joint in een mini busje is genoeg om mij te triggeren. Niet al te netjes heb ik duidelijk gemaakt dat ik al snel wagenziek ben en dat als ze het ding niet snel uitdeden het hoogstwaarschijnlijk was dat ik alles eruit zou kotsen. Een van de jongens die naast me zat viel me nog bij door te zeggen dat we net stil hadden gestaan. Volgens Michel heb ik me hiermee niet bepaald populair gemaakt, wat ook niet mijn bedoeling was, maar het werkte wel. Wat ook een achterlijke lui zeg. We hadden de hele reis dezelfde chauffeur, om hem dan stoned te maken... En daarbij, je bent niet de enige in het busje. Blugh, kan hier nog pissig om worden.
Behalve dat akkefietje ging de reis vrij goed. Oh op het moment na dat we anderhalf uur stil hebben gestaan omdat een kraan kapot was gegaan, midden op de weg. En die berg weggetjes zijn niet zo breed dat je er omheen kan. Ach, ik had het wel gezellig. Samen met Sydney op een rots zitten kletsen en van het uitzicht genoten. Toen we na 20 uur eindelijk in Leh aankwamen was het al vrij laat op de avond. Samen met Sydney, Vallerian en het wisselvallige meisje, zijn we op zoek gegaan naar onderkomen. Opeens bedacht het wisselvallige meisje dat ze ergens anders heen wilde en weg was ze, wat ik niet heel erg vond. Met zijn viertjes zijn we gaan zoeken naar een plek om te slapen. Al snel kwamen we een jongen tegen die we om advies vroegen. In plaats van ons naar iets toe te sturen ging hij met ons mee naar verschillende slaapplaatsen. Stuk voor stuk waren ze vol. Hij nam ons mee naar een man die een plek wat verderop wist. Na wat onderhandelen konden we hier voor tien euro per nacht blijven. Dus met zijn viertjes in zijn kleine auto’tje gestapt en op weg gegaan naar zijn house stay. De ligging leek mooi –het was nogal donker- en de kamers waren groot en zagen er prima uit. We kregen van de mensen die het runden een typische Tibetse soep voorgeschoteld. Het was heerlijk en meer dan genoeg om onze buiken goed te vullen. Na nog een heerlijke lange douche zijn we snel gaan slapen.