Week 6, Vervolg

Woensdag, Rondebosch
Stage was kort maar krachtig vandaag. De staff members waren nog weg voor hen strategic meeting dus moesten we de boel weer met zijn drietjes runnen. De ochtend begon met een fikse discussie tussen ons en een vrouw van het centre. Het is zo dat zij vaak de crèche runt echter, deze week runt een andere vrouw de boel daar. De afspraak is dat er alleen kinderen van minimaal twee jaar naar de crèche mogen. De andere kinderen moeten ‘gewoon’ bij hun moeder blijven, tenzij deze aan het werk is. Zij is niet aan het werk maar dumpt haar kind toch op de crèche. Wanneer zij daar werkt is het prima dat haar kindje er is maar anders niet. Vooral niet omdat dit meisje de andere kinderen gaat slaan en veel herrie maakt wanneer de andere kinderen proberen te slapen. Daarbij is ze nu op de leuke leeftijd dat ze overal op klimt, alles in haar mond stopt en constant in de gaten gehouden moet worden. Gisteren hebben wij op haar gepast, wat leuk was, maar wel betekende dat we niets gedaan kregen. Daarbij had ze aangegeven er rond één uur weer te zijn en was ze er om half vier nog niet weer. Buddy en Diek hadden een briefje op haar deur achter gelaten dat dit niet netjes was. Deze ochtend kwam ze dus de deur binnen stampen om te ‘vertellen’ hoe zij erover dacht en dat het belachelijk was enzovoort. Dit is dezelfde vrouw die het ons zo moeilijk heeft gemaakt in support group op maandag. Ons liet ze niet praten tot Buddy er wat van zei. Hierop luisterde ze even naar ons en vroeg daarna of ze haar kind uit de crèche moest halen nu. Dit heeft ze gedaan en de rest van de dag heeft ze ons genegeerd. Zelf heb ik hier gemengde gevoelens over. Ik denk dat ze erg bang is dat we haar of haar kind niet leuk genoeg vinden, dat ze het als een aanval ziet. Daarbij denk ik ook dat ze soms het gevoel heeft meer te verdienen dan de rest omdat ze hier al vaker is geweest. Een uitdaging, zo probeer ik het te blijven zien. Hoewel ik wel erg benieuwd ben naar haar manier van denken en redeneren. Zelf zou ik me redelijk kapot schamen als ik me zo zou gedragen, maar aan de andere kant, mij is ook geleerd dat ik me hoor te schamen als ik me zo gedraag, wie weet wat haar is geleerd en hoe dit haar is geleerd.
In de crèche was het super, toen ik binnenkwam werd ik geknuffeld door een meisje, waarop er snel een jongetje aan kwam rennen die ook een knuffel wilde. Toen zijn broer riep ‘Me too’ riep ik ‘everybody can come and get a hug, I love hugs, this is the best way to begin my day!’. Waarop er nog meer kindjes aan gerend kwamen om me te knuffelen, zelfs een jongetje die nog maar net in het centrum is. Dat stukje affectie wat ze zoeken, misschien zelfs veiligheid, ik ben zo blij dat ik daar aan bij kan dragen. Dat ik ze dat beetje liefde kan geven, dat ze dat bij mij durven te halen, dat ze mij daar lief genoeg voor vinden. Hierna heb ik ze allemaal apart op de foto gezet voor het beloningssysteem dat ik binnenkort ga invoeren. Dit vonden ze helemaal geweldig, vooral toen ze ontdekten dat ik ook filmpjes kon maken. Ze gingen helemaal los voor de camera en vonden het geweldig zichzelf daarna te zien. Genieten zulke momenten!
We zijn eerder weggegaan van stage omdat Diek naar de dokter moest. Dit moest in Rondebosch en we hadden geen idee waar het zat, dus zijn we maar op tijd richting huis gegaan. Mich zou ook naar Rondebosch komen zodat we nog even konden shoppen met zijn drietjes. Het toeval wilde dat toen we in de trein stapte we bij Mich in de coupe stapten. We zouden hem in Rondebosch ontmoeten, maar dit was nog beter natuurlijk! Wel een heel mal toeval. De dokter was eenvoudig te vinden en daarna zijn we nog even het winkelcentrum ingelopen. Vooral de grote supermarkt viel in de smaak! Mich heeft eindelijk zijn zuurkool en appelmoes gevonden. Echt, ik heb die jongen nog nooit zo gelukkig gezien als met die potten appelmoes in zijn hand. Ik werd spontaan weer verliefd op hem en denk dat een ieder die zijn grijns op dat moment had gezien hetzelfde zou hebben. Ook hebben we pannenkoeken mix gevonden! Hoewel ze nooit zo lekker kunnen worden als die van pap, gaan we toch proberen morgen wat te bakken. Zelf was ik erg blij met de asperges die ze daar hadden, smullen! Ik gok dat we nog wel vaker naar deze supermarkt gaan. Voel me trouwens een echte huismiep nu, enthousiast worden van een supermarkt.. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Hierna hebben we heerlijk gegeten bij een restaurantje. De left overs heb ik laten inpakken en meegenomen. Onderweg kwamen we de meest vrolijke zwerver ever tegen. Met een grijns van oor tot oor en ontzettend vriendelijke ogen vroeg hij me of ik vijftig cent had. Ik zei ‘no but I do have food, is that also okay?’. Mother Theresa strikes again hahaha

Donderdag, Waterfront
Heeeeeeeeerlijk, uitslapen!! In het begin van de dag bijzonder weinig gedaan, Mich moest ’s avonds helpen bij een optreden, hij mocht daar de boel overzien. Dus echt weg konden we niet. Tenminste, oorspronkelijk niet. Omdat Mich geen slaapplaats had ging het niet door en mag hij volgende week i.p.v. vandaag overzicht houden. Dus hebben we snel onze spulletjes gepakt en zijn we er met zijn tweetjes op uit gegaan. Eerst een stop op het postkantoor en toen op weg naar Waterfront. Hier kun je heel mooi (en lang) shoppen. Eerst heb ik een shirt van de Springboks voor Marten gescoord en daarna zijn we gaan shoppen. Ik heb een shirtje en een broekje gekocht en Mich verder niets. Daarna zijn we lekker wezen eten bij een restaurant waar een groep mannen naast stond die Ac capella zongen. Het klonk wel leuk en was grappig om te zien omdat ze er ook bij bewogen en dergelijke. Mijn voorwaarde om een cd te kopen was dat ze het liedje van de Lion King deden, maar helaas.. Na een filmpje in de bioscoop (Jack the Giant slayer, wel een aanrader, is wel leuk) zijn we op een terrasje gaan zitten waar twee mannen stonden te zingen en gitaar te spelen. Erg leuk om te zien en gezellig natuurlijk. Het was vooral hilarisch om een groep homo seksuele mannen (was wel erg duidelijk en helpt in dit geval om een beeld te schetsen) helemaal los te zien gaan. Maar dan wel erg fout natuurlijk, de mannen in kwestie waren gezet (lees dik) en maakte nogal obscene bewegingen. Ik moet wel toegeven, ze gingen er wel voor en wisten wel hoe ze een sfeer moesten creëren. Op een gegeven moment greep één van deze kerels de microfoon en vertelde de zanger dat hij dit liedje wel even zou zingen. Iedereen hield zijn hart vast, dat kon nooit veel goeds beloven.. Maar damn! Hij kon zingen! Klonk echt heel goed en natuurlijk ging iedereen toen al helemaal los! Toen de heren stopten met muziek maken heeft één van deze groep hen meer geld betaald en hebben ze nog meer liedjes gezongen, helemaal top dus! Het enige gekke aan de avond was de ober (relatief jong) die ‘boos’ op ons werd omdat we niet genoeg fooi hadden gegeven. Helemaal geschrokken heeft Mich nog maar wat bij gelegd. Daarna hebben we elk heel lang verbaasd gekeken en konden we het maar niet los laten hoe bizar dat was.

Vrijdag, Long Street
Uiteraard weer uitgeslapen, daar zijn vrije dagen nou eenmaal voor! Eigenlijk wilden we iets met zijn allen doen, maar omdat wij gisteren bij Waterfront waren geweest en de rest bij Long Street, hebben we het vandaag maar omgeruild. Ik zou de weg wel aan Mich wijzen want dat wist ik wel. Dacht ik tenminste. Ik zweer het je, ze hebben de wegen gewoon veranderd! Moest nog aan paps denken, Mich en ik liepen langs een man die met een pikhouweel in de grond bezig was, zegt Mich met een grijns van oor tot oor en ik zweer je dat ik echt even dacht dat pap naast me liep; ‘moet je die man vragen of hij al goud heeft gevonden, hahaha’. Ik keek hem aan en zei alleen maar ‘ie bint net mien pap’. Long street hebben we uiteindelijk gevonden, maar pas nadat we de hele Green Market zijn overgelopen, wat heel lang duurde omdat het zo leuk was. Heb nog een Afrika jurk gekocht. Twijfelde zelf, maar Mich vond hem zo leuk en we hadden al meer dan een uur gezellig met de verkoper staan kletsen (die drie keer in de bak heeft gezeten en zijn winkel en kraampje heeft opgezet dankzij het kopen van een naald van 7 rand), dat ik hem toch maar kocht. Wel met korting natuurlijk. We hebben nog in een veelte duur restaurant lunch gegeten, mijn schuld. Ik dacht ‘dit ziet er wel gezellig uit’, besefte pas dat het een tapas restaurant was toen we zaten en de lieve, schattige, ontzettend Engelse, serveerster ons al drinken had gebracht. Mooi op tijd dus. Er zaten vrij ‘typische’ mensen in het restaurant. Allemaal een duur uiterlijk en enigszins bekakt, geeft niets, het was wel lekker. Na het shoppen zijn we nog door de company garden gelopen, mooie tuinen met veel eekhoorntjes (cuuuuuuuuute!!!). Dit was tevens de eerste keer dat ik me even in Westerbork waande. Er was een grote voliere vol met zebravinkjes en andere vogels. Als ik mijn ogen dicht deed voelde het net of ik thuis in mijn bed lag en wakker werd gemaakt met dat geluid. Ja, toen miste ik pap en thuis wel even heel erg ja.
Eenmaal thuis hebben we samen met Diek pannenkoeken geprobeerd te bakken. Waarom geprobeerd? Nou omdat de pannen hier geen anti aanbak laag meer hebben was met meer scrambled pancake dan iets anders. Maar goed, het smaakte er niet minder om.

Zaterdag & Zondag, Weekend!
Wat een onwijs lui weekend, heerlijk! Hebben over het algemeen helemaal niets gedaan. Lekker geslapen, boodschappen gedaan (favoriete activiteit, krijg er nooit genoeg van), gelezen en wat aan gemodderd. Zaterdag avond hebben we met het hele huis spelletjes gedaan. Carla’s moeder heeft Car een typisch Hollands spelletje wat wij ‘koeien’ noemen, meegegeven. Erg leuk spel waar ik geen genoeg van kan krijgen. Hadden dan ook veel pret.
Zondag was Thomas er. Heb lekker met hem geknuffeld en samen hebben we de nodige uurtjes in de tuin doorgebracht. Hij heeft zelfs nog een kijkje in huis gekeken (Wat Miriam overigens niet zo leuk vond, die liep achter hem aan ‘aus aus’ te roepen) en op mijn schoot gelegen. Hij is zo mooi en lief en lekker zacht. Oh en hij spinde en mauwde zelfs naar me! Geen idee van wie de kat is, maar het is één van de mooiste die ik heb gezien en hij doet me echt ff aan thuis denken. Wat mis ik mijn lieve kleine jagers toch!
Oh ja, zaterdag heb ik met Brink, Sjaak en later nog met mam geskyped. In een internetcafé gerund door een Koreaans gezin. Ze rennen letterlijk!!! Voor je naar de computers toe om je zo snel mogelijk te helpen. Erg lief, maar toch ook wel een beetje mal, past niet echt in de Afrikaanse cultuur. Van Hermien nog complimenten en bedankjes via de mail gekregen omdat ik de fundraisers had rondgeleid. Vond ik wel een opluchting, was bang dat ik het misschien niet helemaal goed had gedaan. Morgen op stage gaan we vertrouwensoefeningen met de vrouwen doen, ben erg benieuwd hoe dat gaat. Heb er weer helemaal zin in!