Week 19

Maandag, Kirstenbosch & Skeleton Gorge route
Vandaag weer een dagje vrij, heerlijk! We besloten naar Kirstenbosch te gaan, deze plek bevat een hele grote tuin (echt immens groot) en werd ons sterk aangeraden door mensen die er al eerder waren geweest. Dus nadat ik heel wat moeite had gedaan om Mich uit bed te slepen (en daarvoor de nodige moppers heb ontvangen), zijn we op weg gegaan naar de supermarkt en daarna naar Kirstenbosch gegaan. Bij de supermarkt hebben we een picknick samengesteld, bestaande uit goedkope drank, Sour Monkey genaamd, stokbrood en spul om het in te dippen, brownies en aardbeien. Veelte veel natuurlijk, maar wel lekker. Het park was inderdaad heel erg mooi. Na een tijdje waren we een stukje naar boven gelopen, waar we een mooi uitzicht hadden en lekker rustig konden picknicken. We werden aangesproken door twee jongens en een meisje die vroegen of we de ‘Skeleton Gorge route’ naar boven gingen lopen. Hier hadden we nog niet over nagedacht maar zij beloofden dat er boven op de berg een ontzettend mooi meer was wat zeker de moeite waard was. En daarbij zou de tocht naar boven ‘maar’ 40 tot 50 minuten zijn. Prima, laten we het maar proberen dan. We hebben even gewacht zodat we niet achter hun aan zouden lopen en hebben daarna onze spulletjes opgeruimd om aan de wandeling te beginnen. Vol goede moed klommen we omhoog, om na een kilometer al stil te staan om uit te puffen. Het ging wel erg stijl en het waren wel erg veel traptreden en en en.. Maakt niet uit, we liepen naar een waterval wat echt onwijs mooi was! Helaas lukten de foto’s niet zo goed meer omdat het er vrij donker was. Een paar keer twijfelden we of we nog op het goede pad zaten. Zo was er op een gegeven moment de keus tussen heel stijl omhoog lopen waar een prikkeldraad hek stond, of langs een hele smalle richel die ons deed denken aan een willekeurige scene uit een willekeurige actiefilm. Je begrijpt, we gingen voor de laatste, want waarom zou er prikkeldraad staan als het de bedoeling is dat je daar langs moet lopen? Das niet logisch toch? Dus wij langs die richel, Mich nog half wegglippend, ik half in paniek boos roepend dat hij voorzichtiger moet doen. Daarna stukje de waterval op geklommen om toch maar tot de conclusie te komen dat we toch niet daarlangs moesten. Prikkeldraad staat er dus toch niet altijd om de weg te versperren, oeps. Toen we eindelijk boven waren, nog wel keurig binnen anderhalf uur, waren we helemaal kapot! En natuurlijk nergens zo’n stom meer te zien, grom grom. Gelukkig was Mich zo koppig dat hij nog een klein eindje verder omhoog wilde lopen. Hier aan gekomen zagen we een schitterend meer omgeven door wit zand en bergen. Super gaaf!! Uiteraard hebben we hier gepicknickt en veel foto’s gemaakt. En tja, toen was het tijd om terug te lopen. Dit keer via een andere route die rond de anderhalf uur zou zijn. Alleen één dingetje.. het werd al donker. Shiiiiiiit!! Flink doorlopen dus. Het eerste deel ging prima en hebben we ook rustig aan gedaan. Dit was echt in de open lucht en met genoeg (maan)licht. Het ging allemaal prima tot ik in één keer iets hoorde schuiven en daarna een BAM volgde. Kijk ik achter me (ik schiet nu nog in de lach) zie ik Mich daar liggen met de meest domme uitdrukking op zijn gezicht ooit. Hij lag om een steen gekruld (maakte me nog wel even zorgen dat ik hem naar beneden moest dragen) en om eerlijk te zijn kon ik niets anders doen dan heel hard lachen. Gelukkig kon Mich er ook om lachen en had hij zich geen pijn gedaan. Het tweede deel ging alleen wat minder. Dit was weer in het bos langs een andere waterval, erg mooi maar ook erg donker. Opzich ging het goed, hoewel we beiden een paar keer wegglipten en ik één keer flink met mijn knie tegen een rots knalde. Hier heb ik vies hard om gevloekt (kon toch niemand me horen in the middle of nowhere) en van gebaald. Maar goed, snel verder lopen naar beneden want shit het werd echt al donker! Eindelijk beneden aangekomen (wat een opluchting was dit!!) stonden we daar, aan de rand van de tuin van Kirstenbosch, met geen idee hoe we naar de uitgang kwamen. Een nieuwe uitdaging dus. Met trillende beentjes van het bergbeklimmen maar weer de donkere tuinen van Kirstenbosch ingelopen. Wij op alle bordjes kijken en heel hard hopen dat het restaurant nog open was (natuurlijk niet, was allang sluitingstijd geweest). Het restaurant was katsie gesloten, beetje jammer. Wij doorlopen, op zoek naar de uitgang die nergens aangegeven was. Verstijft Mich in één keer naast me en zegt; ‘Zit daar nou iemand op het gras?’. Wij schrokken ons rot. Waren we de beeldentuin ingelopen. We voelden ons alsof we drugs op hadden en in een bad trip zaten. Of nou ja, we stellen ons zo voor dat je je dan zo paranoïde voelt als wij ons voelden. Wel ontzettend gelachen, hoewel ik echt dacht dat we in het toilet hokje zouden moeten slapen. Hadden we eindelijk een uitgang gevonden, zagen we een hele groep mensen bij het hek en over het hek heen klimmen. Ik, wantrouwend als ik ben, vet in paniek en tegen Mich zeggen dat we snel de camera moesten opruimen omdat het vast zwervers waren die in de tuin wilden slapen. Bleek goed volk te zijn (zoals ze dat zo mooi zeggen in Drenthe), het waren de mensen die daar werkten en net alles hadden afgesloten. Eén van de jongens gaf ons een nummer voor een taxi en nodigde ons uit om binnen te wachten met de hele groep. Na een klein poosje was onze taxi chauffeur er (die we uitvoerig hebben bedankt) om ons naar Observatory (dorpje naast de onze) te brengen. Hier hebben we gezellig wat gegeten (Mich had de ‘Ribs that saved my marriage’ en ik had een salade met ‘disco patat’) en daarna zijn we naar huis gelopen. Thuis eindelijk Katinka weer gezien, die was afgelopen week bij haar ouders dus die had ik nog niet weer gezien nadat ik in Nl was geweest. Hierna heb ik voornamelijk genoten van mijn zere lijf.

Dinsdag, Stage & Michel
Vanochtend mijn favoriete bezigheid opgepakt;; STAGE!!! Jippie!! Hoewel ik wel erg moe was en stijf als een plank! Jemig, echt een lijf van een oud wijf. Het meest ongemakkelijke is nog wel dat behalve een zere knie, ik ontzettende spierpijn in mijn kont heb. Fijn fijn fijn.
Vanochtend voornamelijk met school bezig geweest en me flink laten afleiden door foto’s online te zetten. ’s Middags kwam Michel langs op mijn stage. Als je denkt dat ik daar blij van werd, dan weet je niet hoe de kinderen reageerden. Natuurlijk was het ook een groot succes dat hij mijn spiegelreflex camera mee had, maar lekker stoeien, boompje klimmen, schommelen en rond gezwiept worden door zo’n grote man is toch ook wel erg gaaf. Het is echt te zien dat Mich kinderen gewend is. Hij gaat er heel natuurlijk mee om en de kids trekken ook echt naar hem toe. (iets met klapperende eierstokken)
’s Avonds lekkere pizza’s gemaakt met Mich en daarna lekker rustig aangedaan. En nu ga ik slapen zodat ik morgen weer energie genoeg heb om productief met school bezig te gaan en lekker met de kids te ouwehoeren. Ik heb nog plak tattoos, dus dat komt vast helemaal goed.

Woensdag, Nin Jitsu
Stage vloog weer voorbij, niet te zuinig hoe snel de laatste dagen gaan. Er zijn drie nieuwe Amerikaanse meiden aan het werk die ik wat dingetjes op het Centre heb laten zien. Ik mag deze meiden nu al, ze hebben gisteren meteen een mediteer sessie gedaan met de vrouwen en ook vandaag waren ze weer druk bezig met allerlei dingen organiseren en dergelijke. Ik vind die hele werkhouding echt heel prettig en het zijn ook echt hele aardige meiden.
Vandaag moesten Dieke en ik weer een uur op de kids passen toen de vrouwen Parenting Support hadden. Wat een heerlijke tijd! Op een gegeven moment klom één meisje op mijn schoot en begon me helemaal te knuffelen. Uiteraard werd er een ander kindje jaloers dus moest die ook knuffelen. Eén grote gezelligheid. Ik had muziek op mijn telefoon aangezet dus gingen we dansen, knuffelen en ‘scheten laten’. Dit houdt in dat het meisje heel hard in mijn nek blaast tot er een scheet geluid ontstaat. Hierop roepen we heel hard ‘sies sies’ en wijzen iemand aan de scheet heeft gelaten. Een geweldig leuk spel, zowel voor hen als voor mij. Het is wel opvallend hoe slecht deze kinderen samen kunnen spelen. Heeft iemand een speeltje die ik wil, och dan dus ik diegene toch om. En anders ga ik toch heel hard huilen en op de grond stampen. Wat ik best leuk vind trouwens, regelmatig doe ik de kinderen na waarop ze heel hard lachen en ik ze meteen knuffel. Want lachen, moet beloond worden natuurlijk.
’s Avonds was het weer tijd voor Nin Jitsu, eindelijk weer!! Als verrassing hadden we grading, wat zoiets inhoud als dat je dingen moet laten zien en dan een niveau omhoog kan gaan. Natuurlijk bakte ik er geen reet van, in tegenstelling tot Katink trouwens, die echt goed is. Erg leuk om te zien. Na een kwartiertje was het tijd voor de hogere niveaus om nog van alles te laten zien, dus waren wij voornamelijk aan het toekijken. Op een gegeven moment was er een vrijwilliger nodig, dus mocht ik helpen. Of nou ja helpen, één meisje mocht alle grepen op mij uitoefenen dus eigenlijk hoefde ik alleen maar te vallen. Dat kan ik wel. Na de les heb ik nog gestoeid met één van de jongens. Deze jongen, Relic, komt niet heel vaak omdat hij eigenlijk gestopt is en zijn eigen vechtschool wil opzetten. We hebben zo’n dikke lol gehad. Omdat hij vele malen beter is zit ik nu wel onder de krassen en plekken, maar dat maakt niet uit. Ik baal echt dat mijn tijd hier er bijna op zit, ik vind Nin Jitsu zo leuk. Niet zo leuk als volleybal, omdat ik wel de competitie mis (en hier geen wedstrijden in wil doen omdat ik dan finaal wordt afgemaakt), maar vind het wel ontzettend leuk en gezellig.
Toen ik thuis kwam heb ik nog even met Mir en daarna nog met Carla en Björn (die kwam ff langs) in de tuin gezeten. Echt ontzettend gezellig, alleen gaat Björn ook bijna weg. Ik vind afscheid nemen zo ruk. Vandaag op stage heeft Erin ook al afscheid genomen van ons, morgen is haar laatste dag maar dan ben ik er niet omdat wij dan vrij zijn. Wordt nog wat als ik volgende week afscheid van alles moet nemen.
Ohw ja wat vet mooi was vandaag, was vanmiddag op het station. Stappen wij daar die bus uit, zie ik opeens een vrouw lopen met mijn oude vest aan!! Zo gek, maar ook zo goed om te zien. Ik heb oude kleren meegenomen vanuit Nederland die we weggeven wanneer er mensen aan de deur komen en om kleren vragen. Deze vrouw had mijn vest gekregen en ja hoor, daar liep ze dan! Echt super gaaf, geeft echt een goed gevoel!

Donderdag, Lunch & Plannen
Vandaag heerlijk uitgeslapen samen met Mich. Mich hoeft de hele week niet naar stage toe, op morgen na, dan heeft hij zijn eindgesprek (spannend). Vanaf gisteravond ben ik zo verkouden als een aap. Ook geen wonder want ondanks dat het wat regende zijn Car en ik gisteren buiten blijven zitten. Ja mam, eigen schuld, ik weet het.
Vanmiddag met Isa wezen lunchen, was weer ontzettend gezellig en ook dit meisje ga ik onwijs missen! Volgens mij wordt Isa echt zo’n vriendin die ik eens in de zoveel tijd zie en waar ik dan gelijk weer een enorme klik mee heb. Wij kunnen echt uren kletsen en dan hebben we nog 101 dingen te zeggen.
Hierna ben ik samen met Mich dingen gaan zoeken die we op onze rondreis willen gaan doen met Raymon en Jelmer. Zij komen hier volgende week vrijdag en zaterdag aan en dan hebben we twee weken met zijn viertjes om rond te reizen. Ik vind het onwijs leuk om alles te plannen en uit te zoeken, maar het levert toch ook wat stress op omdat ik daarnaast druk op zoek ben naar een afstudeerplek (had vandaag al wel wat reacties, jippie!!) en eigenlijk ook heel druk met mijn verslag bezig (waar ik me moeilijk toe kan zetten) moet. En daarbij zit het afscheid eraan te komen, iets waar ik onwijs tegenop zie. Wat ga ik deze kinderen, vrouwen, mensen missen. En dan spreek ik nog niet eens over het land, over het eerste huisje waar ik buiten mijn thuis in Westerbork heb gewoond, een aantal van de mensen met wie ik samenwoon en alle dingen die we hier doen. Pfff dat wordt allemaal nog wat! Bestaat er ook een afkickkliniek voor zoiets?
Morgen gaan we met Anna Marie, Carla, Miriam, Katinka en natuurlijk Mich naar Katinka haar huis toe. Ze woont hier een paar uur rijden vandaan dus heb ik een auto gehuurd en hebben we met zijn allen gepland dat we haar ouders gaan bezoeken. Haar ouders, of eigenlijk moeder, maakt regelmatig bananenbrood of ander lekkers voor ons. De verhalen die Katink over thuis verteld klinken altijd zo leuk! Ik kan echt niet wachten tot ik ze in real life kan ontmoeten. Nu ga ik nog even lezen en van mijn verkoudheid genieten. Welterusten allemaal.

Vrijdag, Albertina
Vanochtend weer naar stage, wat een heerlijk gevoel. Ook al heb ik slecht geslapen omdat mijn hele neus dichtzit, het is echt een routine geworden waar ik gek op ben. ’s Ochtends opstaan, eten, make up opdoen, broodtrommel klaarmaken onder het eten, Snuggels Kebapje (schapenkruik) warm maken voor Mich, nog even met Mich knuffelen tot Dieke ook klaar is, naar de bus lopen, onze vaste bus chauffeur groeten, half slapen in de bus, op stage de bewaker begroeten en als het Snowdelin is even knuffelen en kletsen. Dan begint de dag pas echt, binnenlopen op stage, gedag zeggen bij het personeel dat bij the front office werkt en even wat ongein uitwisselen, het formulier voor de walk through klaarmaken, de lampen uitdoen die onnodig aanstaan op weg naar boven en dan de walk through doen. De rest van de dag verschilt nogal. Vandaag druk bezig geweest met een afstudeerplek. Ik heb geluk, er zijn al drie verschillende bedrijven die hebben gereageerd en met één bedrijf heb ik zelfs al twee mailtjes gewisseld. Het lijkt erop dat dat hem dus gaat worden! Spannend, maar ook heel erg leuk. Vanmiddag nog wat tijd in de crèche doorgebracht. De nieuwe crèche teacher is goed bezig, alle kindjes zijn netjes in het gareel en de kindjes die niet luisteren worden op de naughty chair gezet. De crèche is helemaal geverfd en opgeknapt, het ziet er nu echt super uit! Ik ben echt onder de indruk en heb dit aan het einde van de dag ook aan de manager van het Centre verteld. De crèche teacher is nog op proef dus natuurlijk heb ik een goed woordje voor haar gedaan om te zorgen dat ze blijft. Wel jammer dat ze nu pas komt, ik denk dat ik heel veel van haar had kunnen leren. Na stage snel naar huis toe om me klaar te maken voor onze Road trip naar Katink haar ouders toe!
Eerst met Anna-Marie en Miriam de auto opgehaald. Wat een gedoe zeg. Vroegen ze of we een credit card meehadden.. euhhh nee? Oké, of we dan even r1500 konden betalen.. euhhh nee? Dus ik heb extra bij gepind en toen mochten we gelukkig de auto mee (hoewel de manager niet heel blij met ons was geloof ik). Heerlijk om weer auto te rijden! Het is al niet eens meer gek om aan de andere kant te rijden. Na alles inpakken zijn we op weg gegaan. Katinka haar ouders wonen aan de Garden Route, dus zijn we deze opgereden. Het is echt een schitterende weg, hoewel ik baalde dat ik moest rijden en niet langs de weg stil kon staan om écht te genieten. Door de harde wind waren er stukken dat ik naar links stuurde om niet rechts van de weg afgeblazen te worden. Een erg gaaf moment was toen we een pauze hielden en letterlijk tegen de wind in konden hangen. Na driekwart van de route had ik het echt gehad met auto rijden. Het was inmiddels donker, ik was moe en wilde er heel graag zijn. Ik kon echt niet wachten tot ik Katink haar ouders kon ontmoeten. De rest dacht er precies hetzelfde over, wat zorgde voor een opgewekte sfeer tijdens de pauzes. Toen we er eindelijk waren leek het wel of alles op zijn plek viel. De ouders van Katink zijn van die zeldzame mensen waar je je meteen op je plek voelt, net alsof je al jaren bij hen over de vloer komt. Katink haar ouders zijn mensen waar je bij op visite zou gaan en de hele dag zou blijven plakken omdat het zo gezellig is. Ook Johan, Katink haar broer was er. Ik vind het echt een hele aardige jongen en voel ook echt een ‘broer klik’ met hem. Klinkt misschien mal en wellicht ziet hij het wel helemaal niet zo (waarschijnlijk zou hij me uitlachen als hij me het hoorde zeggen), maar ik vind het wel een fijn gevoel. We hebben eerst met een wijntje bij de open haard gezeten, voelde echt een beetje als een zondag middag thuis. Daarna hebben we heerlijk gegeten en ben ik keihard door Katink haar mam uitgelachen. Ik vroeg of ze ook wilde dat we wat geld inleggen voor de kosten die ze maakt door ons. Net als Katink vanochtend al had gedaan toen ik hetzelfde vroeg, lachte ook haar moeder me recht in mijn gezicht uit. Geweldig om te zien hoeveel Katink van haar ouders weg heeft en ook geweldig om te zien waar Katink het nu al die tijd over heeft gehad. Katink haar oom woont naast hen, letterlijk een huis die vast zit aan die van hen. Hij heeft Car en mij een rondleiding gegeven wat vrij indrukwekkend was. Hij woont op de bovenverdieping en heeft dit zelf verbouwd. Echt schitterend!! Vooral de keuken vond ik erg mooi.
Hierna zijn we zonder Katink haar ouders (Dus met Johan, Katink, Michel, Anna-Marie, Carla en Miriam) naar Katink haar ouders andere huis gegaan. Dit huis staat in the middle of nowhere, wat zorgde voor een geweldig avontuur om er te komen. Samen met Anna-Marie, Carla en Miriam ging ik achter in het bakkie (woehhhh eindelijk achter in een bakkie!!!). Het was een super hobbelige rit wat zorgde voor de nodige kopstoten tegen het dak van de auto aan. We waren echt aan het giechelen als schoolmeisjes, liedjes aan het zingen, gek aan het doen maar bovenal aan het genieten. Wat een heerlijke sfeer, wat een pret, wat een vrij gevoel. Het tweede huis was minstens zo indrukwekkend. Het ligt helemaal afgelegen en is omringd door natuur en duinen. Wat verder erg opvallend is, is de stilte. Je hoort het geluid van de zee en wat kikkers, maar that’s it. Dit was voor iedereen een welkome afwisseling. Mir kwam met het geniale idee om meteen deze avond nog naar de zee toe te gaan, omdat dit maar vijf minuten lopen is. Een top idee, het uitzicht was grandioos en hier hebben we volop van genoten. Ik vind het echt super hier, het is zo mooi, zo rustgevend en de sfeer is zo ongelofelijk goed.
Morgen ochtend gaan we de zonsopkomst bekijken vanaf de duin waar we vanavond zaten. Ik kan echt niet wachten, hoewel het wel erg vroeg opstaan betekend. Maar als ik kijk hoe mooi het vanavond al was.. dat beloofd wat voor morgen!!!

Zaterdag, Stilte
Wauw wat heb ik heerlijk geslapen. Het is hier zo stil! We zitten in the middle of nowhere dus eigenlijk was dat te verwachten, maar wat een groot verschil met hoe het in Mowbray is. Daar hoor je altijd de trein, snelweg, mensen, en nog 101 andere geluiden. Dit is dus een hele welkome afwisseling. Vanochtend heel vroeg eruit om de zonsopgang te bewonderen. Dus weer via de ladder omhoog de duin op en daar zaten we dan, in alle vroegte.. De zon kwam niet op boven het water, maar desalniettemin (ik hou van dat woord) was het een geweldig mooie zonsopgang. Na het ontbijt zijn Mich en ik nog snel weer in bed gekropen, het was toch nog wel heel erg vroeg en zelf was ik nog kapot van het lange rijden gisteren.
Net op het moment dat we ’s middags weer de duin op wilden om een vuurtje te maken op het strand, kwamen Katink haar ouders eraan. Met achter in hun bakkie.. Lady!! De hond van Katink haar oom, die erg in de smaak valt, wat een schatje! We hebben eerst uitgebreid geluncht met zijn allen en zijn daarna de duin weer opgeklommen. Alleen de moeder van Katink bleef achter, verder ging iedereen, ook Lady, mee. Het is zo ontzettend mooi op het strand, of eigenlijk overal waar je hier loopt. Toen we eenmaal een mooie plek hadden gevonden om te zitten ging de mannen (Katink haar vader, Johan en Michel) hout zoeken voor een vuurtje. Ook Katink hielp mee, je kunt goed zien dat ze hier helemaal in haar element is. Wat ik/we ook heel erg mooi vind om te zien is de liefde die binnen dit gezin heerst. Er wordt veel geknuffeld, gestoeid, geplaagd en liefkozend elkaar een aai over de bol gegeven. Ik vind dat echt prachtig om te zien en geniet er stiekem van mee. Toen het vuur was gemaakt, wat Katink haar vader binnen een minuut voor elkaar had, besloten Johan en zijn vader naar huis te lopen. Wij, Anna-Marie, Katink, Mich, Miriam en Carla zijn bij het vuur blijven zitten. Het was heel erg gezellig. Op een gegeven moment zag Anna-Marie een gekko heel dicht bij het vuur liggen. Ik heb hem er snel weggehaald en ergens anders neer gelegd. Het beestje bewoog haast niet, zelfs niet toen we hem Helmoed hadden gedoopt. Ik heb hem later wat verder naar achteren gezet in plaats van zo dicht bij ons, waarop hij er snel vandoor schoot. Ik weet niet wie er zo slim was om het mee te nemen, maar we hadden zelfs nog marshmallows, heerlijk!! Op een gegeven moment ging ik wat rondlopen en even bij de rotsen kijken of ik krabben kon vinden. Mich kwam er later ook aanlopen en ging bovenop een kleine rots staan. Net op dat moment kwam er een golf aan. Ik stond precies op tijd op de rots anders was ik helemaal nat geweest. Mich had wat minder geluk, zijn voeten en broek was nat, waar ik natuurlijk helemaal niet om gelachen heb ;)
Toen we weer in het huis waren, hebben we gezellig met zijn allen gekletst. Boy (Katink haar vader, ik ben eindelijk achter de naam haha) heeft een vuur aangemaakt in een ontzettend grote open haard. Maar dan ook echt een OPEN haard. Ik kan het moeilijk beschrijven dus als ik het niet vergeet voeg ik een foto toe zodat jullie het kunnen zien, ik denk dat Pap het geweldig zou vinden. Hoewel we Rich er zonder twijfelen bij weg zouden moeten sleuren. Gerrie praat heel erg soepel Engels en heeft veel interessante verhalen. Marina (Katink haar mam) spreekt iets minder vloeiend Engels, hoewel ik het prima verstaanbaar vind. Voor ons allen is het wel heel erg makkelijk en fijn dat we elkaar ook in onze moedertaal verstaan. Als we even niet op een woord komen en het in het Nederlands of Afrikaans zeggen, weet de andere partij vaak wel wat er bedoeld word.
Katink had al vele verhalen verteld over het braaien wanneer ze thuis was. Nu snap ik waarom ze het zo gaaf vind. Boven het vuur (wat op het moment van braaien alleen nog smeult) komt een rooster te staan. Hierin hangen ze een ander rooster waar al het vlees tussen zit en op die manier wordt het warm gemaakt. Voor mij waren er vega samoosa’s en er stonden twee grote salades op de tafel, heerlijk! Ik heb nog niets geproefd wat Marina heeft klaargemaakt wat ik niet verrukkelijk vond. Zo had ze ook weer een heerlijke taart gemaakt, het water loopt me al in de mond wanneer ik er alleen al aan denk!
’s Avonds hebben we nog volop gekletst en gelachen. Ik ben zelf niet al te laat naar bed gegaan, ik merk aan mezelf dat ik erg moe ben en wil dan niet het risico lopen dat ik erg kortaf door word. Wat ik trouwens erg mooi vind (op alle andere dingen na) is the amount (ik kom niet op de Nl vertaling) of belangstelling die Marina en Boy in ons tonen. Ze stellen veel vragen over ons leven en zijn oprecht geïnteresseerd.

Zondag
Shit, alweer de laatste dag hier. Ook dit weekend vliegt weer voorbij. Volgens mij is dit één van de fijnste weekeinden die ik hier in Afrika heb gehad. Ik voel me hier zo fijn, veilig, geliefd en ga zo maar door. Ik heb niets dan positiefs te zeggen over deze mensen, ik wilde dat ik het gevoel kon vangen en mee kon nemen in een potje zodat ik het zou kunnen openen en even weer kon voelen wanneer ik maar wil. Vanochtend lekker uitgeslapen en daarna een hele tijd met Marina zitten kletsen samen met Car. Anna-Marie, Katink, Miriam en Boy zijn gaan wandelen dus die hebben we de ochtend niet gezien.
Hierna hebben we afscheid genomen van de duinen. Nog eenmaal zijn we het trapje (of nou ja, trap, nogal een klim voor ons) opgegaan naar de duin en hebben we daar gezeten en genoten van het uitzicht. Hierna hebben we weer gebraaid, dit keer werd er kip klaargemaakt. Er werd weer vol genot van gegeten en voor mij was er een heerlijke pie. Dat is een soort deegtaartje met daarin verschillende ingrediënten. Dit keer zat er spinazie en feta in. Heerlijk!! Hierna hebben we nog wat gekletst, Mich en ik hebben rondgelopen om foto’s te maken en samen in het gras liggen zonnen. Het voelde aan als een vakantie en ik heb werkelijk waar genoten van elk moment. Op de terugweg mochten we (Miriam, Carla, Michel, Anna-Marie, Lady de hond en ik) achter in het bakkie zitten, super gaaf! Dit was een ander bakkie als waar we in aan zijn gekomen, deze was open aan de achterkant dus zaten we echt in de open lucht. We hebben nog een hele tijd gestaan waarbij we ons vasthielden aan de stangen van de auto. Beetje een kromme uitleg wellicht, maar het staan was echt geweldig! Wat hebben we gelachen en genoten. Toen we terug waren bij het huis van Katink haar ouders hebben we nog lekker een milkshake gedronken en nog wat gekletst. Hierna zijn we weer naar huis gereden. Een lange rit, maar het viel vol te houden met wat energy drink en een pauze. ’s Avonds waren we allemaal helemaal gesloopt dus hebben we eigenlijk niets meer gedaan. Het was echt een geweldig en onvergetelijk weekend. Ik ben de ouders van Katink heel erg dankbaar en echt blij dat ik dit weekend met zoveel mooie mensen heb mogen doorbrengen.