Week 23

Maandag, Walvisbaai
Jemig wat heb ik beroerd geslapen vannacht. Ik was Michel de hele tijd kwijt. Dus riep ik heel hard zijn naam door de kamer zodat hij me kon vertellen waar hij was. In mijn droom was ik hem zelfs kwijt vertelde Mich me later. Niks voor mij dus, die aparte bedden.
Hierna zijn we vrij op tijd weggegaan. We hebben nog snel gekeken of onze betaling via internet al over was gekomen (Naar Mich zijn credit card voor de auto) en daarna zijn we op pad gegaan. Er zijn nog een paar grote steden voordat we echt vertrekken naar Ethosa (waar een heel mooi natuur reservaat schijnt te zijn) dus daar wilden we graag heen. Onderweg hebben we geweldig mooie uitzichten gehad, die we jammer genoeg lang niet allemaal op foto hebben vastgelegd. Ook zagen we zwijnen langs de rand van de weg, zo gaaf! Het mooiste was toen we vlak na Swakopmunt de geweldige (en zeer bekende) duinen van Namibië zagen! Echt super super super mooi! Aan de ene kant was er de zee en aan de andere geweldig mooie duinen. Ik was wel helemaal kapot van het lange rijden, hoewel het wel gezellig was en we heel erg van de omgeving hebben genoten.
In Walvisbaai hebben we uitgebreid en heerlijk geluncht (Mich had de meest vreemde pizza ooit, eentje met kip en mayonaise) en en en we hebben eindelijk een luchtbed gekocht!! Dus nu kunnen we ook op een camping staan, lovely. Het weer is echt geweldig hier in Namibië. Hierna zijn we in Walvisbaai naar het informatie centrum geweest en hebben hier informatie gevraagd over quad rijden (we hadden hiervoor al even gekeken bij een centrum die dit aanbood) en over een bootreis waarmee je dolfijnen en zeeleeuwen kunt kijken. Helaas had ik onwijze hoofdpijn toen we eenmaal bij een backpackers aankwamen, ik gok van de airco, dus ben ik eerst gaan slapen. Eten hoefde niet echt meer omdat we zo laat in de middag al een flinke lunch hadden gehad. Dus zijn we gezellig wat gaan drinken. Heerlijke cocktails gehad en gezellig gekletst. Toch wel heel erg lekker, al deze tijd met zijn tweetjes. Nu in elk geval nog haha. Morgen eerst een tour met de boot en daarna op de quad, ik ben erg benieuwd en heb er onwijs veel zin in!!

Dinsdag, Dolfijne dag
Vanochtend vroeg, maar dan ook echt veelte vroeg, uit bed gegaan. We hebben een ontbijtje gekregen (dat droop van het vet) en daarna snel de spullen in de auto gegooid om weer op pad te gaan. We wilden ‘even snel’ pinnen, maar goed als je iets snel wilt gaat dat nooit hea? Bij de eerste pinautomaat konden we maar heel weinig ophalen, dus nog naar een tweede gezocht en daar meer gepind. Gelukkig waren we al met al alsnog te vroeg. Wat een heerlijk gevoel als je de auto geparkeerd hebt op een plek waarvan je niet zeker weet of je het moet vertrouwen, de hoek omloopt en een hele groep TOERISTEN ziet staan. Geweldig volk, staat daar met hun camera popiejopie te doen. En je weet gewoon dat hun iets geweldigs zien waarvan jij ook foto’s wilt maken dus dat je er over een paar minuten net zo achterlijk uitziet als de rest van hen. Afijn, er waren flamingo’s en pelikanen te zien.. Do I need to say more? Het was opvallend dat er vooral heel veel Duitsers en een metro jongen (waarvan we stiekem hoopte dat hij compleet met zijn zonnebril –de zon scheen niet!!- in het water zou vallen zodat zijn haar in de war raakte) aanwezig waren. Nadat we twee overvolle boten hadden zien wegvaren, was de tijd dat wij op een boot klommen. Nou was het zo dat de boot werd binnen gehaald vanuit het water door twee bruine mannen. Ze stonden tot aan hun knieën aan het water, de arme zielen. Wij zaten met drie Duitse ouderen op de boot en één vertaler. Deze vertaalde alles van Engels naar Duits toe. Een leuke vrouw die te zien aan haar gezicht en te horen aan haar stem veelte veel rookte. Toen we vertrokken zwommen er een aantal pelikanen met ons mee. Super mooi gezicht. Ook kregen ze wat vis van de man die de boot bestuurde (eerlijk gezegd geen idee hoe hij heet), jemig wat hebben die beesten een grote snavel, niet te zuinig. Hierna vlogen ze nog een heel stuk met ons mee, geweldig om te zien. Na wat varen vertelde de stuurman (dat wordt gewoon zijn naam vanaf nu) dat hij een vriend van hem zocht. Mich en ik waren druk aan het speculeren wat het was, we hadden in een folder al een boot gezien waarop een zeehond zat. Maar was dat ook in de folder voor deze tocht? Volgens Mich niet, maar na even wachten zag ik toch echt een zeehond achter de boot aan zwemmen. Volgens mij was ik niet de enige die zich helemaal kapot schrok toen hij opeens aan boord sprong. Ze werd geïntroduceerd als Bubbels en er werd verteld dat we er alles mee mochten doen, knuffelen, aanraken, zoenen (alleen niet met tong aldus de stuurman) enzovoort. Dit was natuurlijk al helemaal geweldig! Ook werd Bubbels wat vis gevoerd waarbij ze helemaal tegen de man omhoog klom om bij de vis te kunnen. Toen de stuurman vroeg of er nog iemand was die Bubbels vis wilde geven hoefde ik dan ook geen twee keer na te denken! Gatverdamme wat voelt zo’n dode vis ranzig in je handen, brrrr. Maar jemig wat gaaf! Bubbels zette ook bij mij haar vinnen tegen me aan, leunde op me en stond rechtop tegen me aan om de vis te pakken. Nog even met haar geknuffeld, een dikke kus gegeven (als je dan toch de kans hebt) en daarna ging ze er weer vandoor. Ook Mich heeft haar vis gegeven, alleen deed mijn fototoestel het toen niet (grrrrr).
Wat verderop vertelde de man dat we een grijze walvis van ongeveer 10 meter konden zien. We moesten hem alleen ‘even’ signaleren. Gelukkig lukte dit na een poosje en jemig, wat een gaaf gezicht!! Je zag hem boven komen, lucht spuiten en dan weer onder gaan. Echt heel erg gaaf en mooi om te zien!! Ook hebben we nog dolfijnen gezien. Hierbij zei de stuurman dat je ook voorop de boot mocht gaan liggen zodat je de dolfijnen mocht aanraken. Oké, prima, binnen een minuut lag ik op mijn plek en een paar minuten later zag ik inderdaad dolfijnen onder de boot tevoorschijn komen. Ze vinden de trilling die de boot voortbrengt fijn voelen dus zwemmen ze graag onder de boot. Helaas heb ik geen aangeraakt, daarvoor bleven ze te ver in het water, maar jemig wat gaaf om daar zo te liggen en ze zo dichtbijt te zien! Wat een mooie beesten en wat een ervaring!! Hierna hebben we nog een eiland gezien waarop allemaal flamingo’s (twee soorten, de grote en de kleine, geen idee meer hoe ze precies heten) en zeehonden lagen. Ook zwommen er overal in de zee zeehonden, ook vlakbij de boot, geweldig! De lunch was helaas niet zo geschikt voor mij, het enige wat vegetarisch was waren de eieren en een broodje met een zuur goedje erop. Er werden ook oesters uitgedeeld, waarbij de stuurman vertelde dat ze nog leven terwijl je ze eet, dus ze eigenlijk dood bijt. Alsof het hele idee van zo’n slijmerig ding eten nog niet vies genoeg was. Het was echt een hele leuke en gave ervaring.
Hierna was het meteen tijd om door te gaan naar het quad rijden, we hadden namelijk een duo aanbieding geboekt. Eén van de mannen die op de auto lette vertelde ons dat iemand had geprobeerd in te breken. Later vertelde de man waar we mee gingen Quad rijden dat dit niet zo is maar dat ze dit altijd zeggen om op die manier fooien te krijgen. Toch maar goed dat we hem niets hadden gegeven.
Het quad rijden was in één woord geweldig! We waren gelukkig maar met zijn tweetjes plus een begeleider. We hebben een heel stuk door de duinen gereden, wat een gave ervaring! De duinen waren echt onwijs mooi en het rijden op de quad ongelofelijk gaaf. Zelf is het me gelukt om geen één keer vast te zitten, Mich heeft daarentegen drie keer vast gezeten. Wat mij de kans gaf om nog meer foto’s te schieten. We zijn nog bij een stam langs geweest die letterlijk in de duinen wonen, erg indrukwekkend. Er is daar geen elektriciteit en ongelofelijk warm gedurende de dag. Zo af en toe moesten we van gigantische duinen stijl naar beneden afdalen. Ongelofelijk eng de eerste keer, maar daarna voornamelijk erg gaaf. Ik kan het uitzicht daar moeilijk beschrijven, er is zoveel niets. Zoveel ruimte, rust en schoonheid. Ook hebben we nog een soort graven gezien. Hier lagen allemaal skeletten. De man vertelde dat dit een plek was waar vroeger mensen begraven werden. De vrouwen in een foetushouding en de noordoost richting op en de mannen met hun halve lichaam in het zand en de andere helft er boven uit stekend. Dit was omdat de mannen in hun leven vele dieren hadden gedood in de jacht dus vinden hun dat de dieren zich nu aan hen mogen voeden. Wanneer iemand is begraven komt de familie het eerste half jaar niet bij het graf in de buurt. Lijkt me ook verstandig, want een echt fijn gezicht zal dat niet zijn. Hierna blijven alleen de botten over. We hebben vrij veel skeletten gezien, was erg indrukwekkend. Verderop waren er ook skeletten, maar die waren van toen de rivier plotseling ging stromen en de mensen werden bedolven onder het water.
Na deze trip zijn we naar Dune 7 geweest. Dit is de hoogste duin die er gigantisch uitziet wanneer je eronder staat. We hebben eerst wat gedronken in een tentje nabij, waarbij ik ook met een husky pup heb gespeeld. Zo mooi met haar blauwe oogjes en te scherpe tandjes. Na een drankje hebben we Dune 7 beklommen. Dit doe je gewoon door er tegenop te lopen. Het record stond op 2 minuten en het record van de vrouwen op 4. Ik dacht ‘dat kan ik ook’, maar na tien meter het zware zand in rennen was ik al kapot! En na twintig meter vond ik het echt niet leuk meer. Mijn benen waren aan het branden en ik was zwaar, maar dan ook echt zwaar, buiten adem. Toen ik eindelijk de top bereikte (Mich was een stukje achter mij) gooide ik mezelf over de rand (bovenaan zit een rand van zand van een halve meter breed) en ben daar blijven liggen om uit te putten. Toen Mich ook boven was hebben we samen, heel romantisch, van de zonsondergang genoten en gekke foto’s gemaakt. Hierna zijn we doorgereden naar Swakopmunt, het dorpje naast Walvisbaai. Hier hebben we een backpackers gevonden waar ik spaghetti heb gemaakt en we de was hebben ingeleverd. Mich ligt nu lekker naast me te slapen en zelf denk ik dat ik ook maar es ga slapen. Ons volgende doel is Ethosa, waar een heel mooi nationaal park schijnt te zijn. Dit is alleen wel minimaal 7 uur rijden, dus ik weet nog niet of ik dat in één dag trek of dat we het verdelen over twee dagen.

Woensdag, Ethosa
Vanochtend zo slecht wakker geworden. Vanaf maandag heb ik al hoofdpijn en vanochtend werd ik ook weer wakker met knallende koppijn. Ik denk dat het van de airco in de auto komt, als ik deze te lang aan heb krijg ik altijd of koppijn of ik ben binnen no time verkouden. In dit geval is het dus de hoofdpijn. Mich moest dan ook veel moeite doen om me zover te krijgen dat ik uit bed kwam, wat hem absoluut niet in dank werd afgenomen (sorry lieverd). Na alles weer te hebben ingepakt (oké dat is één ding dat ik niet ga missen, hoewel ik het nu nog niet heel vervelend vind) en we onze klets natte was (ze had blijkbaar geen droger =( ) hadden terug gekregen, zijn we op pad gegaan. Ik kwam met de geweldige manier om de was in de auto te drogen door het achterop de hoedenplank en voorin de auto uit te stallen. Op deze manier lag het in de zon en kon het tenminste een beetje drogen.
God wat was het een klote eind om te rijden. Sorry, voor mijn taalgebruik maar na drie uur rijden had ik het al gezien en toen was ik nog niet eens op de helft! Frustrerend! Wat wel erg leuk was waren de zwijnen, koeien, geiten, ezels en een jakhals die we onderweg zagen. Ook waren de uitzichten weer geweldig mooi. Helaas ziet het er op de foto lang niet zo spectaculair uit als dat het echt is. Ik heb Mich zo goed als verboden om te slapen omdat ik mezelf wakker kon houden door tegen hem te praten. Geen zorgen mam, ik bleef wel verantwoordelijk rijden. Heb de nodige pauzes genomen en energydrink gedronken (blugh). Ook hebben we regelmatig de was in de auto omgedraaid en omgewisseld. Geniaal systeem al zeg ik het zelf.
Na wat voor eeuwig leek waren we er dan eindelijk, Ethosa! Zodra we het park inreden was ik eigenlijk al vergeten hoe zo’n rot eind rijden het was. We waren net honderd meter binnen toen we zebra’s en impala’s (tenminste ik denk dat het impala’s waren) zagen. Wij meteen uit de auto, foto’s en filmpjes maken. Zodra we weer in de auto zaten gingen we maar eens de regels lezen. Regel zes of zeven was; Niet uit je auto komen, er kunnen roofdieren zijn die je niet ziet. Oh euhhh oké, oeps? Hierna zagen we nog een giraf en een soort bok/hert achtig dier, geen idee wat zijn naam is. Hopelijk komen we daar morgen achter!
Bij de receptie waren ze niet zo heel erg hartelijk. We werden van de ene naar de andere vrouw gestuurd en kregen later op onze kop omdat we toch eerst bij de andere hadden moeten zijn omdat we niet geboekt hadden. Ja hallo, zeg dat dan!! Maar goed, maakt niet uit, plekje op de camping gekregen, de tent binnen tien minuten opgezet, de hoop op iemand met een pompje vinden nog sneller opgegeven dan dat en een reservatie gemaakt voor een ‘night tour guide’ voor morgenavond. Dan gaan we vanaf zeven uur ’s avonds drie uur lang met een gids door het park toeren om de dieren te bekijken, ik kan niet wachten! Het gave aan dit park is dat je er zelf doorheen mag rijden. Dus dat willen we morgen overdag doen en dan ’s avonds die begeleide tour.
’s Avonds hebben we in het restaurant gegeten, er was een lopend buffet waar vrijwel niets vegetarisch bij zat dus heb ik het bij het salade buffet gehouden. We hadden het gezellig alleen viel het wel op dat het personeel veel op elkaar liep te snauwen. Het mooiste moment was toen er twee jakhalzen langs liepen. Ze dronken wat uit het zwembad en liepen weer verder. Ik zat met verbazing te kijken en Mich en ik waren beiden enthousiast terwijl de rest deed of het normaal was. Toen we de camping weer opliepen snapte ik waarom, ze zaten letterlijk overal op de camping! Onze buren waren ze zelfs aan het voeren, waardoor ik met ze in gesprek kwam. Het is een leuk stel, ik gok rond de dertig, die samen in anderhalf jaar de wereld rondtoeren. Echt super super super gaaf! Oh en ze komen uit Canada, wat natuurlijk ook een groot pluspunt is aangezien ik daar familie heb wonen en er zo’n tien jaar geleden geweest ben. Echt een geweldig land, ik zou er graag nog een keer naar terug willen.
Hierna zijn we naar een ‘waterhole’ gegaan. Een meer dat gevuld wordt door het personeel en waar de dieren massaal op afkomen. Er staan grote bouwlampen op gericht en het is afgezet met een stenen muur waar je met gemak overheen kunt kijken. Wij hebben zeven neushoorns (Waaronder een jonkie), zo’n zes giraffen, een hele groep hyena’s, een impala, jakhalzen en eenden gezien. Echt geweldig mooi! Eigenlijk wilde ik de hele nacht wel blijven zitten, maar hier had Mich niet zo’n zin in. Nu liggen we in de tent en horen we constant jakhalzen om onze tent heen. Erg gaaf! Ik kan niet wachten tot morgen ochtend, we gaan er op tijd uit om de dieren weer bij de waterplas te zien drinken. ’s Ochtends schijnen er super veel dieren te zijn, dus daar hoop ik op.

Donderdag, Ethosa
Pfff wat een nacht! Mich wipt om de seconde om op het luchtbed, het was onwijs koud, we hoorden neushoorns lawaai maken en we hoorden jakhalzen langs de tent lopen. Vooral de neushoorns vond ik erg gaaf. Vanochtend weer naar de waterplek vlakbij de camping geweest, waar nu wel wat dieren waren maar niet zoveel spectaculairs. Dus hebben we de auto gepakt en zijn we zelf op safari gegaan. Jemig, wat is dat een ervaring zeg! Daar rij je dan, midden door een ongelofelijk groot natuurreservaat met overal om je heen echt wilde dieren. Soms zie je opeens heel veel dieren en soms een poosje niets. De dieren die je het meeste ziet zijn de springbokkies. Die opzich leuk en mooi zijn, maar na een tijdje wil je toch wel wat anders. Op een gegeven moment kwamen we bij een waterpoel aan waar maar liefst 11 giraffen liepen! We hebben jammer genoeg geen leeuwen of olifanten gezien, maar wat niet is kan nog komen. Michel heeft trouwens ook een heel stuk gereden vandaag. Officieel heeft hij zijn rijbewijs nog niet, maar hij kan prima rijden. Ondanks dat hij hem regelmatig liet afslaan, ging het verder prima. Hoewel ik moet toegeven dat ik wel een stresskip ben wat dat betreft, die de hele tijd bang is dat hij de berm inrijd enzo. Heb ik van mijn moeder geërfd, kan ik niets aan doen
´s avonds nog snel even bij de waterpoel gaan kijken, dit keer waren er vier olifanten, zo gaaf!! Hierna zijn Mich en ik me gegaan op een guide tour in het donker met een gids. Het was koud maar wel gezellig en leuk. We hebben neushoorns, hyena´s (zelfs eentje met een dooie springbok in de bek), uil, vos en natuurlijk weer vele springbokkies en zebra´s gezien. Het viel ons wat tegen, de rit duurde drie uur maar we reden op paden waar we zelf ook al waren geweest of nog heen gingen en we hebben geen leeuwen of andere roofdieren gezien. Wel hebben we een aantal neushoorns gezien en is ons het verschil uitgelegd tussen zwarte en witte neushoorns en hoe deze aan hun naam komen. Er waren meerdere redenen voor maar de tofste vind ik dat witte neushoorns hun jongen voor hen uitlopen en van de zwarte neushoorns de jongen keurig bij de ouders blijven. Dit is hetzelfde als in de mensenwereld. Wij bleekscheten duwen onze kinderen voort in de wandelwagen en de Afrikaanse vrouwen dragen de kinderen op hun rug.
Wat teleurgesteld zijn we nog even naar de waterput gegaan, waar dit keer maar liefst 12 olifanten zaten! Hierna zijn we gaan douchen, alles komt er namelijk onder het stof te zitten daar dus je haar en je handen voelen heel erg vies aan, en toen gaan proberen te slapen. Wederom erg moeilijk, want Mich had hele erge last van zijn voet en ik had het heel erg koud.
Vrijdag, Ethosa en Tsumeb
Vanochtend de tent afgebroken, uitgebreid en heerlijk ontbeten in het restaurant, waarbij we net zolang hebben gegeten tot we misselijk waren zodat we waar voor ons geld hadden en daarna natuurlijk weer gekeken bij de waterpoel. Er waren veel dieren, maar niet echt de dieren die wij nog heel graag wilden zien. Zo wilden we nog heel graag een leeuw en een olifant zien. Meteen in het begin wilde ik naar een waterpoel toe waar we gisteren ook waren geweest. Eigenlijk wilde Mich hier niet weer langs, maar omdat er veel auto´s stonden besloten we toch te gaan. En wow, wat zijn wij blij dat we hier toch hebben gekeken!!! Want wat liep daar heel nonchalant.. een leeuw!!! Jippie, eindelijk een leeuw gezien! En het was nog een mannetje ook!! Pfff eigenlijk kon toen mijn hele dag al niet meer stuk, maar het is alleen maar beter geworden. Uiteraard heeft Mich weer heel veel gereden, dikke prima om ernaast te zitten, no probs. Op een gegeven moment liep er ´gewoon´ een giraf voor de auto langs, oké dan. Giraffen hebben we sowieso ook vandaag weer heel veel gezien, zelfs een paar kleintjes, wat erg schattig was. Hoewel ook de kleintjes al behoorlijk groot zijn. Het valt op dat de giraffen hier wat donkerder van kleur zijn, ik weet niet of dat nou van de zon komt of niet.. maar vind het er wel heel mooi uitzien. Ook waren er nog vele olifanten te zien vandaag. Twee olifanten zijn zelfs voor onze auto langsgelopen, zo onbeschrijfelijk mooi en gaaf! Toen we één van de twee voor onze auto langs zagen lopen (er stonden natuurlijk nog veel meer mensen te kijken) hoorde Mich één van onze ´buren´ tegen elkaar zeggen dat er ook een cheeta zat. Wij snel kijken en foto´s maken natuurlijk! We zagen wel wat lopen maar vooral ik twijfelde of het een cheeta of een jachtluipaard was. Ik twijfelde vooral om dat ik weet dat cheeta´s heel lui zijn. Ook liepen er twee kleinere beesten bij, jakhalzen dacht ik.. Net de foto´s flink ingezoomd op de computer en wat blijkt nou.. het is niet alleen een cheeta.. maar er lopen ook twee jonge cheeta´s naast!!! Waaaaah zo gaaf!!! Ben echt heel blij dat we dit hebben mogen zien en dat ik dit heb kunnen vastleggen. Het was zo ongelofelijk gaaf om daar te rijden! En voor we het wisten was het eigenlijk al tijd om het park uit te gaan. We moesten er om vier uur weer weg zijn maar waren uiteraard te laat. Stonden we bij die poort, half uur te laat, konden we het papier niet vinden. Dus auto helemaal omspitte, flink chaggie en elkaar op de kop geven.. blijkt het ding gewoon aan de zijkant van mijn cameratasje te zitten. Zucht, in elk geval gevonden dus. Gelukkig hoefden we niet extra te betalen omdat we te laat waren, scheelt weer.
Mich baalde een beetje omdat hij gisteren tijdens de tour guide geen wilde kat had gezien. Ik zag er nu weer eentje langs de weg zitten maar Mich miste hem weer. ´gelukkig´ voor hem sprintte er tien minuten later eentje voor onze auto langs. Volop in de ankers natuurlijk, maar gelukkig weten te ontwijken. We zijn beland in het plaatsje Tsumeb, waar we een backpackers hebben gevonden die heel goedkoop is. Heeft ook een reden want de slaapkamer is een hokje met twee bedden. De wc´s en douches zijn een paar meter lopen. De douches hebben alleen een gordijn ervoor, geen deur of wat dan ook. Lekker primitief, hou ik van. Een plek vinden om te eten was weer vrij lastig, volgens mij is acht uur echt te laat om in Namibië nog uit eten te kunnen. Gelukkig hebben we uiteindelijk een hotel gevonden waar we lekker konden eten.
Mich heeft helaas weer wat meer last van zijn voet. Vanochtend heeft hij er al een hele tijd ijs op gehad en ook nu heeft hij hem weer eventjes gekoeld. Ik hoop maar dat het snel wegtrekt en de pijn minder wordt. Onze volgende stop is de Victoria Falls, omdat dit zo´n 15 uur rijden is moeten we nog even een goed plan van aanpak bedenken, maar dit komt allemaal wel weer goed.