Vakantie update

Het is nu dinsdag en ik geniet van lekker niks doen. Gisteren heerlijk boekje gelezen, huis beetje opgeruimd om vervolgens weer rotzooi te maken en gezellig met Brink bellen. Zondag zijn we wezen shoppen, Sushmita gaat trouwen dus daar moet van alles voor geregeld worden. We hebben onder andere mijn afmetingen laten opnemen want haar moeder heeft een saari –google maar eens- voor mij gekocht. Alleen voor de top moeten afmetingen opgenomen worden. En ik kan je vertellen, die top wordt kort. Veel korter dan ik wilde of in gedachten had. Zeg maar, net onder mijn borsten zo kort. Wat betekent dat ik eigenlijk heel veel naar de sportschool zou moeten. Eigenlijk. Zaterdag wel geweest en dat voel ik nu nog. Plus dat zondag de hele dag lopen, of sjokken meer want de moeder van Sush was ook mee en die loopt heeeeeel langzaam –wat ik vol liefde bedoel want ze heeft hele schattige kleine beentjes-, best een work out was. Ik was moe toen ik thuis kwam, niet te zuinig.
Afijn, het zijn voor mij dagen om even lekker bij te komen na alle drukte. Ik merk nu pas dat mijn lichaam best moe is. Past wel bij mij, ik ga altijd maar door en door en als ik dan even tijd voor mezelf heb voel ik pas hoeveel ik heb gedaan. Mijn tijd bij TejasAsia was geweldig –en gaat weer geweldig worden- maar wel vermoeiend en intensief.
Oh leuk nieuws trouwens, ik wordt morgen geïnterviewd! Jasmijn is een oud klasgenootje van mij, die momenteel in Uruguay woont. Zij is een paar weken geleden geïnterviewd en vertelde mij dat ze nog nieuwe wereldvrouwen, vrouwen uit NL die elders in de wereld zijn gaan wonen, zoeken. Of ik dat wilde want ze zochten eigenlijk nog vrouwen die in Azië zijn gaan wonen. Natuurlijk wil ik dat, hartstikke leuk. Ik vind het vooral zo leuk omdat ik hopelijk India wat positiever op de kaart kan zetten. De reacties die ik kreeg toen ik vertelde dat ik naar India zou gaan waren vooral; oh maar daar word toch iedereen verkracht, vrouwen worden daar onderdrukt en je hebt het uitgehuwelijkt worden. Nee, niet iedereen word verkracht. Nee, vrouwen worden op de meeste plaatsen niet onderdrukt maar zijn in tegenstelling vaak het hoofd van het gezin en ja, meisjes worden soms nog uitgehuwelijkt maar dit loopt allemaal wel wat anders dan dat het meisje gedwongen word om te trouwen met iemand. Plus dat het vaak geen meisjes maar vrouwen zijn. Het lijkt mij wel erg leuk om de mening over zulk soort kwesties te veranderen. Ook al verander ik maar één mening, dan is mijn doel geslaagd. Het magazine heet Mijn Geheim en hier komt dus een twee pagina groot interview van mij in. De ene pagina wordt gevuld met een grote foto en op de andere komt het interview. Gezellig met mijn hoofd in de tijdschrift rekken haha. Ik ben heel zenuwachtig maar vooral erg benieuwd. Probeer het op me af te laten komen maar aangezien dat niet in mijn genen zit, ben ik gewoon poepie nerveus.
Inmiddels is het donderdag en zit het spannende interview erop en ben ik gebombardeerd tot de Indiase dog whisperer. Gisteren was het eindelijk maar toch zover; het interview. Zodra ik met Miranda sprak, viel alle spanning van me af en was de klik aanwezig. Haar stem leek een beetje op die van Brigitte Kaandorp, wat me spontaan vrolijk maakte. Hoewel ik eigenlijk meteen wilde opbellen om dit aan Brink te vertellen, maar ik heb me ingehouden. Ze had me in de mail al voorbereid op wat voor soort vragen gesteld zouden worden en zelf had ik verschillende dingen over India opgeschreven. Het gesprek verliep dus soepeltjes en was eigenlijk net een gesprek met een oude vriendin. Hopelijk heb ik ervoor gezorgd dat India wat positiever op de kaart komt te staan in NL. 26 juli ligt het magazine in de Nederlandse schappen, spannend zeg!
’s Avonds mocht ik mijn kunsten met Jack, een van de straat puppies die geadopteerd is door Aishani. Het is een heel leuk hondje maar wel super bijterig en erg druk. Gisteren heb ik samen met Kritika en Jack gewandeld. Ik had Jack naast me lopen en oefende met hem dat hij naast me liep ipv aan de lijn te trekken. Deze hond is zo slim dat hij het al vrij snel door had. Elke keer als er iets was waar hij helemaal druk van werd liet ik hem zitten, wat hij op een gegeven moment al uit zichzelf deed, zo stoer. Dus ben ik nu aangewezen tot ‘dog trainer’ van Jack hahaha. ’s Avonds eerst met alleen Aishani en Jack op pad. Hij luisterde weer prima maar werd helemaal gek toen hij Kritika zag. Kritika zet meteen een hoge stem op wanneer ze hem ziet en wil het liefste meteen op de grond gaan zitten om hem aan te halen. Nou, dat mocht van mij niet. Eerst de mensen begroeten en pas als de hond rustig is, de hond begroeten. Moeilijker voor Kritika dan voor de hond hahaha. Wel grappig, ik bang zijn dat ze me arrogant zouden vinden, hun maar zeggen hoe goed ik met de hond ben en dat ze zoveel van me kunnen leren. Op een gegeven moment waren er zelfs twee jongetjes die Jack wilden aaien. Nou moet je begrijpen dat Jack normaal alles en iedereen bijt en helemaal gek word. Nu blijf hij rustig en werd alleen druk als de jongetjes druk werden, wat ik dan weer in goede banen probeerde te leiden. Al met al een geslaagde avond en erg leuk om zo met Jack bezig te zijn.
Donderdag heb ik niet zo gek veel gedaan. Uiteraard weer gelezen en daarnaast naar de sportschool geweest en met Kritika de honden eten gegeven. Het weer is ongelofelijk warm en benauwd op het moment. Nadat je twee seconden buiten staat zweet je aan alle kanten en wil je eigenlijk alleen nog maar in het zwembad liggen.
Helaas is zowel de vlucht van Michel als van mijn ouders gecanceld. Het is dus nog even spanned hoe Michel hier komt en hoe pap en mam terug komen. Op de een of andere manier hebben ze bedacht om werkzaamheden te gaan hebben in Helsinki, wat betekent dat alle vluchten via dat vliegveld afgezegd zijn. Hopelijk komt dit allemaal weer goed.
Vrijdag was echt zo’n leuke dag. Ik ben overdag met Kritika en Shivam maar sector 29 in Gurgaon geweest. Gurgaon is waar ik woon en dit is in verschillende sectoren opgedeeld. Wij wonen in sector 5, dus je kunt wel zeggen dat Gurgaon best groot is. We hadden afgesproken in Molecule, een vrij nieuwe bar. In India is maar weinig tap bier te verkrijgen en laat dat nou net zijn waar sector 29 bekend om staat. We hebben een heerlijke toren tapbier besteld, geluncht en onwijs veel gelachen. Het was zo leuk en zo fijn om tijd met zijn drietjes door te brengen. Hierna was het tijd om met Sush haar familie –en natuurlijk Steef- uit eten te gaan. Sush haar ouders waren 42 jaar getrouwd. Een mooie reden om met zijn allen uit eten te gaan. Sush haar zus, Smita, haar man en twee kinderen waren ook mee. Het was hartstikke gezellig en leuk.
Zaterdag zijn we weer wezen shoppen voor de bruiloft. Eerst hebben we de lekkerste lunch van onze Indian mommy gekregen; bloemkool met roti. Ahhh de manier waarop ze dit maakt is zo... jummie. Echt genieten. Hierna zijn we op pad gegaan, de top van mijn saari zou klaar zijn en ik was al dagen lang nerveus om dit aan te passen. Echter, toen ik de top zag wist ik al meteen dat het te klein was. Toch maar aanpassen en ja hoor... weer geen rekening gehouden met mijn gigantische Hulk schouders. Nu kan ik erom lachen maar jeetje, wat was ik boos. Zo boos dat ik niet eens goed heb gekeken hoe het verder stond. Volgens Steef en Sush stond het verder wel goed, dat hoop ik dan maar. Ik heb de top nog niet weer terug, hij is een dag later bij Sush afgeleverd dus ik hoop hem binnenkort te hebben zodat ik alsnog kan zien hoe het staat. Hierna zijn we nog even het winkelcentrum in geweest. We wilden een film zien maar waren te laat dus hebben wat gedronken en zijn daarna naar huis gegaan.
Zondag zijn we eerst weer naar de sportschool geweest, woehoeeee. In de middag gezellig spelletjes gedaan met Sush en Steef en verder lekker relaxed aan gedaan met mijn boek. Eind van de middag gezellig naar Kritika geweest, waar ook Sristi –die net terug is van haar vakantie- en Aishani met haar hond heen kwamen. We hebben gezellig gekletst, Kritika haar vakantie foto’s gekeken en gechilld. Daarna nog even buiten met de hond gelopen en dat was alweer het einde van het weekend.
Vanaf maandag is Rahet bij Kritika, wat onwijs gezellig en leuk is. Maandag zijn Kritika en ik naar Ambience mall geweest, ik was nog wat dingen nodig voor de komende rondreis met Michel. Daar hebben we Rahet ontmoet en samen hebben we geluncht en wat gedronken. Het is zo gemakkelijk om met deze meiden overweg te kunnen en lol te hebben. Ik vind het geweldig dat ze me overal bij betrekken en geniet van de vriendschap die is ontstaan. Wel een bizar idee dat volgende week mijn ouders al komen en dat dan eigenlijk mijn tijd met Kritika er een soort van op zit.
Dinsdag ben ik weer met Rahet en Kritika op pad geweest, Rahet haar oma ligt in het ziekenhuis en omdat haar oma bloed nodig heeft, wilde ze graag wat doneren. Hilarisch dit trouwens, ze begon al te gillen bij het kleine naaldje dat gebruikt word voor de suiker test. Het naaldje dat ik ook in zovele verschillende vingers heb gestoken. Rahet is wat dat betreft heel anders dan ik maar man o man, wat heb ik gelachen. Alle vier, inclusief het meisje dat bloed bij haar afnam, hebben we onwijs gelachen trouwens. Jammer genoeg mocht ik zelf geen bloed geven omdat je na je Rabies prik een jaar moet wachten. We hebben de dag doorgebracht bij haar oma in de kamer waar uiteraard ook veel familie aanwezig was. Het voelde als een gezellige dag bij de familie, iedereen had wat te eten mee en er werd volop gekletst. Jammer dat ik geen Hindi kan, begreep er niets van hahaha. Heb me maar bezig gehouden met Rahet haar 3 jarige neefje die constant spelletjes op verschillende telefoons aan het doen was. Al met al weer een mooie dag met goed gezelschap.
En dan vanochtend, 29 juni alweer. Vannacht te horen gekregen dat er ALWEER een aanslag is gepleegd. Dit keer in Istanbul, wat mij ook wel erg nerveus maakt omdat dat is waar ik overstap op mijn terug reis. Ik snap het nooit zo goed, waarom blijven we niet gewoon van elkaar af? Is dat nou echt zo vreselijk moeilijk? Hebben ze dan geen ouders gehad die zeiden ‘je handen hou je thuis.’ Ongelofelijk hoeveel haat er in deze wereld is. Als mensen maar eens wat meer op zichzelf gericht waren en meer liefde in plaats van jaloezie en haat zouden verspreiden.. Ik wou dat ik er iets aan kon doen, met die mensen in gesprek kon gaan, hun bij de hand kon pakken en kon laten zien hoe mooi het leven is als je elkaar lief hebt en de verschillen accepteert of samen gaat zoeken naar overeenkomsten. Want willen we niet allemaal gelukkig, gezond en geliefd zijn?